Birçok çocuk başparmağını emer. İki aylık bir bebeğin ebeveynleri alarma geçmemelidir. Bu yaştaki bir çocuğun emme içgüdüsü doğal bir olgudur. Normal durumlarda meme ucunu veya diğer nesneleri emme isteği kendiliğinden geçer. Ancak çocuk zaten bir buçuk, hatta iki yaşındaysa ve alışkanlık geçmediyse, ebeveynler bu konuda endişelenmeli.
Gerekli
- kukla
- ilginç oyuncaklar
- Biraz sabır ve dayanıklılık
Talimatlar
Aşama 1
Bebeğinizi izleyin. Başparmağını en sık ne zaman emiyor? Çocuk yatmadan birkaç dakika önce parmağını ağzına sokarsa ve diğer zamanlarda bu alışkanlığı yoksa, işiniz büyük ölçüde kolaylaşır. Uykuya dalma dakikalarını mümkün olduğunca keyifli hale getirmeye çalışın. Bir hikaye anlatmak. En sevdiğiniz pelüş hayvanı beşiğe yerleştirin. Onunla, bebek kendini çok yalnız hissetmeyecek. Bir bebek uyandıktan sonra parmağını emerse, onu uzun süre beşikte yalnız bırakmayın. Bu durumda rejime uyum çok yardımcı olur. Kalkma vakti geldiyse ve uyandıysan, yıkan ve giyin.
Adım 2
Bir bebek gün boyunca parmak emebilir. Bu genellikle endişeli veya sıkıldığında olur. Onu neyin rahatsız ettiğini belirlemeye çalışın ve mümkünse sebebi ortadan kaldırın. Evdeki atmosfer sakin olmalıdır. Çocuğun çevresinde bilinmeyen nedenlerle korktuğu nesneler varsa, bir süreliğine kaldırın.
Aşama 3
Bebeğinizin odasında eğlenceli bir ortam yaratın. Odada çocuğu meşgul edebilecek birçok eşya bulunmalıdır. Sadece oyuncaklar ve kitaplar değil, aynı zamanda sadece ev eşyaları da olabilir.
4. Adım
Çocuğunuzun hayatını "boş" saatleri olmayacak şekilde düzenlemeye çalışın. Bir bebek can sıkıntısından parmağını emebilir. Bir yürümeye başlayan çocuğun henüz hayatını tam olarak düzenleyemeyebileceğini unutmayın. Oyuncaklarıyla veya kitaplarıyla meşgul olduğu zamanlarda dakikaları olmalıdır. Ancak her zaman yakınlarda çocuğun dikkatini yeni bir aktiviteye çevirebilecek bir yetişkin olmalıdır.
Adım 5
Çocuk zaten yeterince büyükse, onu neyin endişelendirdiğini veya korkuttuğunu doğrudan ona sorabilirsiniz. Genel olarak, bebeğinizle mümkün olduğunca konuşmaya çalışın ve önemsiz görünse bile korkularını göz ardı etmeyin. Küçük bir insanın hayatında önemsiz olaylar yoktur. Onlar hakkında konuştuğunuzda herhangi bir korku ve endişenin çok daha az önemli hale geldiğini unutmayın.
