Aile ilişkileri, eşlerin ve çocukların birbirleriyle sürekli etkileşimi üzerine kuruludur. Tabii ki, birlikte bir yaşamda, kişi kavgalar, çatışmalar ve hesaplaşma olmadan yapamaz. Ortakların biriken yanlış anlaşılması bir krize yol açar.
Talimatlar
Aşama 1
Bir kişinin hayatında erken çocukluktan itibaren krizler meydana gelir ve evlilikte bir partnerle birlikte yaşamak bir istisna değildir - ancak şimdi krizler zaten iki kişiyi sollamaktadır. Bununla birlikte, krizi kesinlikle olumsuz bir şey olarak görmek yanlış olur: bir kriz, eski ilişki türü zaten kendini tükettiğinde, yeni bir gelişme yolu arayışıdır. Bu nedenle, ortaklar krizle baş ederlerse, bu hayatlarına yeni bir anlam katar, çoğu zaman birbirlerini daha fazla sevmeye ve saygı duymaya başlarlar. Ortaklar, bir sonraki krizle başa çıkmak istemedikleri veya artık baş etme güçleri olmadığında, aynı fikirde değiller.
Adım 2
Bir krizi tanımlamak çok basittir: Artık iletişiminizden, cinsel ilişkilerinizden memnun değilseniz, sürekli kavga ediyorsanız, birbirinizi suçluyorsanız ve bu durumun üstesinden nasıl geleceğinizi bilmiyorsanız, o zaman kesinlikle aile ilişkilerinde bir kriz var demektir. Psikologlar, aile krizlerinin birçok sebebini ve bunlara yol açan olayları belirli dönemlere ayırarak tespit ederler.
Aşama 3
İki yıllık kriz, evlilik için oldukça tehlikeli bir zamandır. Bir yandan eşler birbirlerine o kadar alışmışlar ki, yavaş yavaş pembe gözlüklerini çıkarmaya başlıyorlar. Güçlü sevginin, bir partnerle sarhoş olma duygularının, ilk tutkunun gittiğini anlıyorlar ve birçoğu bunu bir aşk kaybı olarak görüyor. Öte yandan, insanlar bu birlikteliği takdir etmeye, başka bir kişiyle bağlantıya bağlı kalmaya başlayacak kadar birlikte yaşamadılar. Bu arka plana karşı, özellikle karı veya koca farklı bir değer sistemine sahipse veya ortaklardan biri zaten bir çocuk istiyorsa ve diğerinin kariyerleri hakkında farklı kavramları varsa, kavgalar sıklıkla ortaya çıkar. Her şey kavga sebebi olabilir. Ve boşanmadan önce çok uzak değil.
4. Adım
Bir sonraki kriz çizgisi 3-4 yıl birlikte yaşamaktır. Bu zamana kadar çoğu ailenin bir çocuğu var, bu yüzden annenin tüm gücü onun üzerinde yoğunlaşıyor. Fiziksel olarak kocasına bakmaya, hatta akşamları ona yeterince zaman ayırmaya yeterli zamanı yoktur. Bir kadın bir erkeğin kendini baba, yardımcı, güçlü bir kişilik gibi hissetmesine izin vermezse, aileden çekilir, değersizliğini ve yararsızlığını hisseder. Ek olarak, çocuk her iki eşin ruhuna ek bir yük alır. Sadece neşe getirmekle kalmaz, aynı zamanda masraf, özen gerektirir, ebeveynlerin tüm zamanını alır. Hepsi bu dönemde barışçıl bir ruh hali içinde hayatta kalamaz.
Adım 5
Ailede göreceli olarak sakinlik ve istikrar olduğunda 6-7 yıllık bir evlilik krizi ortaya çıkar. Çocuklar büyüyor, ebeveynler kariyer yapıyor, her şey harika görünüyor. Bununla birlikte, sakinlik, özellikle samimi alanla ilişkiliyse, aile ilişkileri üzerinde her zaman yararlı bir etkiye sahip değildir. Bu süre zarfında, vücut ve yataktaki ortakların alışkanlıklarıyla o kadar çok doygunluk var ki, yeni bir şey olmuyor. Çeşitlilik, tutku, ilişkilere yeni bir bakış açısı istiyorum. Bu dönemde hem kendiliğinden hem de oldukça planlı birçok ihanet yaşanır. Bu, cinsel alana çeşitlilik, romantizm getirmenizi ve tekrar arzu edildiğini hissetmenizi sağlar. Karşı taraf eşini anlar ve affederse kriz atlatılabilir. Ancak ihanet uzun süre kalbinde hala acıyla yankılanırsa, bir kırılma meydana gelir.
6. Adım
11-13 yaş krizi genellikle orta yaş krizi ile çakışır, bu nedenle bir kişi başarılarından memnun değilse, bu ruh eşinden memnuniyetsizliğe neden olabilir. Şu anda, birçoğu kendilerini yeni bir şekilde değerlendirmeye başlar, diğer insanlar da dahil olmak üzere yeni hobiler arar. Ayrıca, eşler o kadar uzun süredir evlidirler ve birbirleri hakkında o kadar çok şey görmüşlerdir ki, bir karı koca için iyi bir şey dilemek onlar için kolay değildir.
7. Adım
20 yıllık krize "boş yuva sendromu" da denir. Bütün bu yıllar boyunca eşler sadece çocuklar yüzünden birlikte yaşadılarsa, çocukların üzülmemesi için yanlış anlaşılmalar ve sıkıntılar yaşadıysa, o zaman şu anda çözülmemiş çatışmalar için bir tür hesaplaşma geliyor. Çocuklar zaten büyüdü, bağımsız bir hayata başlıyorlar. Şu anda anne ve babanın tutunacak kimsesi yoktur ve birlikte geçen bunca yıldan sonra dağılırlar.
