Birinci sınıfa geçiş, bir çocuk ve bir yetişkin için çok önemli bir olaydır. Bu aşamadan itibaren bambaşka bir hayat, yeni kurallar, yeni bir rejim, yeni zorluklar başlar. Her durumda, çocuğun yeni rejime uyum sağlamak, sınıfın bir parçası gibi hissetmek, gününü ve işini nasıl kontrol edeceğini öğrenmek için ebeveynlerinin yardımına ihtiyacı olacaktır.
Çocuğun özellikle akademik başarıda farklılık göstermediği sıklıkla olur. Belki bir şey onun için daha zor, ama bir şey daha kolay. Daha sonra hoşnutsuz ebeveynler, sorunu çeşitli, bazen sert yöntemlerle çözmeye çalışırlar. Örneğin, yürüyüşe çıkmayı, en sevdiğiniz çizgi filmi izlemeyi veya oynamayı, böyle yaparak çocuğu çalışmaya iteceklerine inanarak yasaklayın. Ancak çoğu zaman bunun tersi doğrudur: çocuk direnir ve öğrenme hakkında olumsuz konuşur.
Eğitime yönelik bu tutum, ebeveynlerin cezalandırılması sayesinde geliştirilir, çünkü çocuk bir paralel çizer ve tüm yasaklarından okulun sorumlu olduğuna inanır. Tabii ki bu hemen kendini belli etmeyecek ama durum düzenli olarak kendini tekrar ediyorsa çocuğun alacağı tavır tam olarak bu olacaktır. Genellikle, bu sorun okul yılının sonuna kadar ve ihmal edilmiş bir durumda - ergenliğe kadar sürer.
Çocuğu anlamak için ebeveynlerin birinci sınıfa girdiklerinde nasıl olduklarını, ne kadar zor ve heyecan verici olduğunu hatırlamaları gerekir. Bir öğrencinin herhangi bir zorluğu varsa, psikologlara başvurabilirsiniz. Bu uzman, farklı durumları ve çocuğu ve ebeveynlerini anlamaya yardımcı olabilir. Ve en önemli şey aileye olan güveni korumaktır.
Ebeveynler, bebekle ilişkilerini, her zaman destek için onlara dönebilecekleri şekilde kurmalıdır. Çocuk anlaşıldığını, sevildiğini ve takdir edildiğini hissetmelidir. Ona zarar gelmesini istemediklerini, sadece onunla ilgilendiklerini bilmesi gerekiyor. Bir psikolog bu konuda önemli bir rol oynayabilir. Bir ailenin güven ilişkisini sürdürmesine yardımcı olabilir.
Ebeveynlerin, bir çocuğun ne kadar çok öğrenirse o kadar iyi olduğuna inanması son derece yaygındır. Ancak, herhangi bir insan gibi, bebek de özellikle temiz havada yürümek söz konusu olduğunda dinlenmelidir. Bu nedenle, çocuğun öfkelenmemesi ve yenilikler hakkında olumsuz konuşmaması için ebeveynlerin onunla konuşması ve hem çalışmayı hem de dinlenmeyi içerecek yeni bir günlük rutini tartışması gerekir.
Spor ya da yaratıcı bölümlere gitmek isteyen çocuklar var ama veliler bunun ders çalışmak kadar önemli olmadığını düşünüyor. Onlar yanılgı içindeler. Çünkü çocuğun ilgi alanlarını ve hobilerini unutmayın. Ayrıca, aktivitedeki bir değişiklik, özellikle iyi olduğunda, en iyi dinlenmedir.
