Er ya da geç her anne, başkalarının tavsiyelerini dinledikten sonra çocuğuna lazımlık eğitimi vermeye başlar. Aslında bu ilk bakışta göründüğü kadar karmaşık bir süreç değildir. Bebeğin psikolojik ve fizyolojik gelişimine dayanarak bu anı doğru bir şekilde organize etmek önemlidir.
Lazımlık eğitimi sürecinde büyükannelerin, komşuların, kız arkadaşların ve teyzelerin tavsiyelerine göre yönlendirilmemelisiniz. Birçok anne bu hatayı yapar. Her zaman yolda, çocuğunun neredeyse 6 aylıktan lazımlığa gitmeye başladığını söyleyen birine rastlarsınız. Bu sizi şu düşünceye götürmeye başlar: "Çocuğum neden daha kötü?" Karşı çıksa bile tuvalet eğitimine başlarsınız.
Bu aşamada, kendiniz için neyin daha önemli olduğunu anlamalısınız - bebeğiniz mi yoksa başkalarının görüşü mü? Bir komşunun çocuğu yılda bir lazımlığa oturduysa ve seninki 2 yaşında istemiyorsa yine de bir şey demiyor.
Bu süreçte sadece üç bileşen önemlidir:
- idrar organlarının gelişimi;
- sinir sisteminin durumu;
- akrabaların pedagojik faaliyetleri.
Bir çocuğun gelişimsel patolojileri yoksa, er ya da geç ihtiyacıyla doğru yerde başa çıkmayı öğrenecektir. Bir çocuk için ortalama lazımlık eğitimi yaşının 2, 3-3 yıl olduğunu bilmeniz yeterlidir. Bu anda beyin, boşaltım fonksiyonlarını bilinçli olarak kontrol etmeye başlar.
Bazıları için bu bağlantı daha önce, diğerleri için daha sonra oluşur. Bu nedenle bebeğinize daha yakından bakın ve onu dinleyin. "Duyduğunuzda", kendiniz için doğru sonucu çıkarın.
Çok erken lazımlık eğitimi genellikle öfke nöbetlerine ve sürece karşı olumsuz tutumlara yol açar. Hiçbir durumda zorla dikmemeli, ona bağırmamalısınız. Henüz buna hazır değil, 1-2 ay potu unutun. Bebek bezlerine dön. Çocuğun ruhunu ve kendinizinkini incitmenize gerek yok.
Diyelim ki çocuğunuza yılda bir kez lazımlık öğretmeyi başardınız. O halde bu sürecin sürdürülemez olmasına hazırlıklı olun. Çünkü çocukta geliştirdiğiniz refleks aslında ihtiyacınız olan şey değil.
Çocuğa "çişiniz" veya "ah" tarafından değil, fizyolojik süreç (mesanenin doldurulması) tarafından yönlendirilmelisiniz. Ve karşılık gelen kalıcı koşullu refleksler üç yaşına kadar oluşur.
Çocuktaki arzuyu fark ettiğiniz anda, çabalarınıza güvenle devam edebilirsiniz. Bunu yaz mevsiminde yapmak daha kolaydır - kıyafetlerinizi çıkarmak daha kolaydır ve daha hızlı ve daha hızlı kurur.
Bebeğinize tencereyi gösterin: nasıl açılır, nasıl oturulur. Ne için olduğunu açıklayın. Çocuk kendini doğru yerde rahatlatmayı başardıysa, övün. Değilse, üzgün olduğunuzu göstermeyin.
Uyuduktan veya yemek yedikten sonra lazımlığa oturmayı teklif edin. Böyle anlarda, "süreç" olasılığı en yüksektir. Yavaş yavaş bebeğinize lazımlık eğitimi verin, bezden hemen vazgeçmeyin. Kliniğe bir ziyarette yürüyüş için onları giydirin.
Daha sonra pot ile sadece zamanı geldiğinde değil, günlük rutinin gerektirdiği şekilde toplantılar düzenlemeye çalışın. Örneğin, yürüyüşe çıkmadan önce yatmak. Ve zamanla bebeğinizin isterik olmadan ve çığlık atmadan lazımlığa gitmeye başladığını fark edeceksiniz.
