Her anne çocuğu için ne zaman bahçeye gideceğini bilir. Zaten bir buçuk yıl içinde biri iletişim mucizeleri gösteriyor ve altı yaşında biri bile yetişkinlerin arkasına saklanıyor. Yasaya göre, anaokulu, müsaitlik durumuna bağlı olarak, üç yaşından itibaren kabul edilmelidir. Küçük grupta boş yerler varsa (veya velilerin bir ayrıcalığı varsa) bir buçuk yıl içinde alırlar.
Ancak ebeveynler, ziyaretlerinin başlamasından çok önce anaokulunda uyum için hazırlık çalışmalarına başlamalıdır. Olumlu bir anaokulu imajı oluşturun. Çocuğunuzu kötü davranış için korkutmayın. Sık sık duyabilirsiniz: "Burada anaokulunda size çabucak gösterecekler …" Bu tehditlerden sonra ne tür bir çocuk oraya gitmek için acele edecek. Aksine, anaokulunun oyuncak oynayabileceğiniz, akranlarınızla sohbet edebileceğiniz, oyun alanında yürüyüş yapabileceğiniz, yeni şarkılar öğrenebileceğiniz bir yer olduğunu söyleyin. Ama burası yaramaz çocukların yeniden eğitildiği bir yer değil. Sınıflar ve okul hazırlığı ile ilgili ayrıntıları atlayın. Tabii ki, çocuk meraklıysa, tam tersine, anaokulunun yeni keşiflerin yeri olduğunu söyleyin.
Anaokuluna ilk ziyaret anne ile olmalıdır. Bebekle gruba gelin, ona nerede oynayacağını gösterin, öğle yemeği yiyin, uyuyun. Tuvaleti ayrı göster. Çoğu zaman çocuklar bunu istemekten utanırlar. Bazen ziyaretinizin ilk gününde çocuğunuzla iki saat kalacaksınız. Ancak başarılı uyumun anahtarı, çocuğun kademeli olarak yeni bir takıma dahil edilmesidir. Kendinizi onun yerinde hayal edin. Ama bu hala hayat hakkında hiçbir fikri olmayan küçük bir adam ve tüm dünyası annesi.
Tantrum durumunda ne yapılmalı? Çocuğunuzla aynı dalga boyunda olun. Korkularını büyütmeyin. Çömel, çocuğun göz hizasında konuş. Acele etmeyin. Bebeğinizle ağladığı her şey hakkında konuşun. Bir çocuğu zorla bir gruba sürüklemek, gelecekteki öfke nöbetlerini kışkırtmak anlamına gelir. Çocuklar her şeyi hatırlar ve annelerinden ayrılmak travmatik olmamalıdır. Aynı zamanda, ayrılmanız gereken (çalışmak, iş için) sağlam bir pozisyona sahip olmalısınız.
Anaokuluna gitmek için motive olabilirsiniz. Ama maddi hediyeler değil. Çocuk evde kalıyorsa, bahçeden sonra daha uzun bir yürüyüş yapacağınıza veya çizgi film izleyeceğinize söz vermek daha iyidir. Tüm sorunların çoğu beslenme ile çocuklarda ortaya çıkar. Çok az insan kendi başına yemek yemek ister. Sağlayıcıdan çocuğu beslemesini veya sürece müdahale etmemesini isteyebilirsiniz. Bahçedeki ilk haftalarda hemen hemen tüm çocukların yemek yeme sorunları olur ve bu normaldir.
Tuvalete gitmek de birçok çocuk için streslidir. Ayrıca, çoğu anaokulu, küçük olsalar bile klozetlerle donatılmıştır. Tabii ki, ideal olarak, işlerinize evde tuvalete gitmeyi öğretmeniz gerekir. Ancak önceden öğrenmeyi başaramadıysanız, öğretmenden çocuğa bu konuda yardım etmesini isteyin. Birçok ebeveyn, öğretmene bir kez daha isteklerde bulunmaktan utanıyor. Ve boşuna. Bebek bakıcılığı da aynı iştir ve çocuğun bireysel özelliklerini de dikkate almalıdırlar.
Bu arada, anaokulunda başarılı uyumun anahtarı çocuğun eğitimcilerle olan ilişkisidir. Evet maalesef bazen personelin kabalığıyla uğraşmak zorunda kalıyorsunuz. O zaman bu tür davranışların kabul edilemezliği konusunda eğitimcilere ve dadılara işaret etmek gereksiz olmayacaktır. Tabii ki doğru biçimde. Öğretmenin çocukları dövmeye, küçük düşürmeye, aşağılamaya hakkı yoktur. Bu durumlarda, derhal kurum müdürüne bir açıklama yazın. "Çok sayıda çocuk var ve maaş küçük" diyerek "aldanmayın". Eğitimci, iş sorumlulukları olan aynı işe alınan personeldir.
