Evlenen bazı kişiler, “yarılarına” sadık kalacaklarına içtenlikle inanırlar. "İhanet" kavramının kendisi onlara uzak ve soyut görünüyor. Ama ne yazık ki, hayatta her şey olur! Ve sonra bir gün, iyi bir gün olmaktan çok uzak, koca karısının onu aldattığını öğrenir. Ya da eş, sevgilinin bir metresi olduğunun farkına varır. Bu tatsız, acı verici gerçeği öğrendikten sonra ne yapmalı?
Örneğin, bir kadın kocasını ihanetten mahkum etti. Tabii ki, her belirli kadın, izin verilen, yetiştirme, mizaç, alışkanlıkların sınırları hakkındaki fikirlerine dayanarak bu sorunu kendi yolunda çözer. Sadakatsiz eş için duyguların derinliği, çocukların varlığı ve yaşları önemli bir rol oynar. Ancak yine de, uyulması gereken belirli bir genel eylem algoritması vardır.
Bir kadının öfke, küskünlük, öfke ile boğulduğu açıktır. Bu, özellikle zayıf cinsiyetin genellikle erkeklerden daha duygusal olduğunu düşündüğünüzde tamamen doğal bir tepkidir. Yine de kadın kendini toparlamalı ve asıl soruyu sormalıdır: Aileyi elinde tutmak istiyor mu? Cevap olumlu ise, böyle anlaşılır ve doğal bir "suçlayıcı önyargı" denedikten sonra başka bir soruya cevap bulmaya çalışmak gerekir: neden değişti? Onu bunu yapmaya iten neydi? Sonuçta, bir zamanlar kocası diğer kadınlara bakmak bile istemedi! Onun için sadece o vardı. Onunla aşık oldu, karısı olmak istedi. Peki ihanetin sebebi nedir?
Tamamen ev işlerine dalmış, çocuklara bakan bir kadının kendine bakmayı bıraktığı görülür. Eski ince, bakımlı güzellik yerine, evde her gün makyaj ve çekicilik izi olmayan bol bir sabahlık ve terlik içinde sıradan bir teyze görürse, bir kocayı ihanetle suçlamak mümkün müdür?
Ya da böyle bir durum. Bir kadın, uzun yıllar süren evlilikten sonra bile, yaşamın mahrem yanını tam olarak "evlilik görevleri" olarak görür. Ve kocasının ilişkilerini çeşitlendirmeye, yakınlığın tek bir misyoner pozisyonuyla (ayrıca, tamamen karanlıkta) sınırlı olmadığına ikna etmeye yönelik herhangi bir girişimi, bu neredeyse sefahatte görerek keskin bir şekilde olumsuz karşılanır. Eşin sonunda sabrı tükenir ve kenara çekilirse şaşırmaya ve kızmaya değer mi?
Bu ve benzeri durumlarda kadın, kocasının sadakatsizliğinin de kendi suçu olduğunu kabul etmeye hazırsa, en iyi çıkış yolu affetmek ve barışmaktır. Aynı zamanda, gelecekte böyle bir durumun tekrarını kışkırtmamak için gerekli tüm sonuçları çıkarın.
Aldatılan eş hala boşanmaya karar verdiyse, bunu skandallar, öfke nöbetleri ve karşılıklı iddialar olmadan haysiyetle yapmaya çalışmalıyız. En azından ebeveynlerinin boşanmasının zaten ağır bir psikolojik darbe olacağı çocuklar için.
