Üç yıllık yaşamdan sonra çocuk bir geçiş döneminden geçmeye başlar. Bu, bebeklikten ilkokul çağına kadar büyüme zamanıdır. Çocuğun karakteri ve alışkanlıkları değişir, motivasyonsuz öfke nöbetleri başlar. Ebeveynlere sadece önceden hazırlanmış olan çocuğun bu yaşına girmeleri tavsiye edilebilir.
Üç yaşındaki çocukların ebeveynlerinin kafasını en çok ne karıştırır? Sıfırdan sürekli öfke nöbetleri. Ancak sadece yetişkinlere göre, çocuğun kötü davranış için hiçbir nedeni yok, ama aslında birçoğu var. Bu yaşta, hoş olmayan herhangi bir durum çocuk tarafından grotesk hale getirilir. Çok mu çalıştın? Gözyaşları. oyuncak almadınız mı? Yerde keçe ile öfke nöbeti. Aç? Yine anlaşılmaz taleplerle histerik.
Ebeveynler böyle durumlarda ne yapabilir? Küçük çocuğunuz yoğun bir caddenin kaldırımında ağlıyor olsa bile önce kendinizi sakinleştirin. Bu tür kaprislere hiçbir şekilde tepki vermeyin. Sadece sakince kalkmasını ve devam etmesini isteyin. Göreceksiniz, birkaç dakika içinde hiçbir şey olmamış gibi kalkıp sakince sizi takip edecek. İç sakinliğinizi eğitin. Bir çocuk için en önemli şey sizin tepkinizdir. Orada değilse, histeri için bir sebep yoktur.
Üç yaşına geldiğinde, çocuk zaten "hayır", "hayır", "tehlikeli" kelimelerinin anlamını açıkça anlamalıdır. Ayrıca tüm aile bireyleri ve çocukla teması olan herkesin (dadı, anneanne) bu çizgiye uyması gerekmektedir. Pencere pervazına oturamazsın, nokta. Hayır, gece için tatlı yiyemezsin. Yavaş yavaş, bu tür yasaklar kabul edilecek ve kafa karışıklığına neden olmayacaktır. Ancak tüm yasaklar gerekçelendirilmelidir.
Duygularınızı izleyin. Çocuklarımız kendimizin aynadaki yansımalarıdır. Ebeveynlerin kendileri saldırganlığa düşerse, bağırır, küfreder, dövülürse, çocukların böyle bir tavrı benimsemelerine şaşırmamak gerekir. Artık kendinizi kontrol edemediğinizi düşünüyorsanız, çocuktan uzaklaşın, başka bir odaya kapatın. Ve orada ağlayabilir, çığlık atabilir, yastığınıza yumruklarınızla vurabilirsiniz. Ve zaten tamamen sakinleşmiş çocuklara gitmelisin. Ve sadece çocuğun hatası ciddiyse, onunla davranışları hakkında konuşun, ancak gereksiz duygular olmadan.
Bir çocuğun ilk kez bahçeye gittiği, küçük bir erkek veya kız kardeşinin olduğu, annesinin işe gittiği ve bir dadı göründüğü durumlarda bile üç yıllık kriz açıkça ifade edilebilir. Bütün bunlar çocuk için büyük bir stres. Üç yaşında, bebeğin ruhu henüz bu tür değişikliklere hazır değil, ancak zaten büyük olduğu biliniyor. Evet, onun gibi biri, ebeveynlere göre, günde birkaç saatini tanımadığı çocuklarla birlikte geçirebilir, kendi başına oynayabilir ve hatta evin etrafında yardım edebilir. Zorlamayın, bırakın çocuk çocuk olsun.
