İlk başta, aşık bir kadına böyle olması gerektiği gibi görünüyor. İşte o, iyi bir karakter ve doğru yetiştirilme ile birleşen gerçek bir cesaret örneği! Ancak birlikte geçirilen gün sayısı ile orantılı olarak, bu konuda kadın sinirlilik de artar. Ne yapalım?
Kocanı, onun tek kadını olduğuna ve annenin anne olduğuna ikna etmeye çalış. Ve yetişkin ilişkinizde ikinci pozisyonu almalı.
Yükseltilmiş bir sesle asla "sen - ben - anne" üçgeni hakkında bir konuşma başlatmayın. Öncelikle neyi ve nasıl söyleyeceğinizi, hangi argümanları sunacağınızı, hangi tonlamayla telaffuz edeceğinizi vb. düşünün. Sabah, akşam (veya yarın) ciddi bir konuşma yapmak istediğinizi söyleyebilirsiniz (bu sefer kendinize ihtiyacınız olacak). Ve sadece akşamları, annenin yokluğunda bir konuşma başlatın.
Sessizce çıldırmayın! Kocanıza, annesini ve ilişkisini neden sevmediğini ve neden onu evinizde bu kadar sık görmek istemediğinizi kısa ve ihtiyatlı bir şekilde açıklamaya çalışın.
Kocanız için, gezinti yerleri, alışveriş, romantik, ne olursa olsun, zamanı tamamen sizin tarafınızdan dolu olduğu sürece düzenleyin.
Kocanızın annesinin sözleriyle konuştuğunu fark ederseniz, onu kaba bir şekilde suçlamanıza gerek yoktur. Kibarca sor, öyle mi düşünüyor yoksa anne mi? Ne düşünüyor?
Dedikleri gibi, dinle, ama kendi bildiğin gibi yap. Bu nedenle, koca bir annenin oğluysa, kayınvalidenin söylediği her şeyi dinlemeli, kafanızı sallamalı, ancak kendi takdirinize göre hareket etmelisiniz. Kocanızın nihayet tüm sorular hakkında kendi fikriniz olduğunu anlamasına izin verin!
Sizin için en zor şey, kocanızı çocuk olduğunu düşünmekten vazgeçirmektir. Kendi başına karar vermeyi, sorumluluk almayı, sözlerinden sorumlu olmayı öğrendiğinde, sevgili annesine bağımlı olmaktan çıkacaktır.
En önemlisi sabırlı olun! İyi şanslar!
