Boşanma tüm aile bireyleri için sancılı bir süreçtir. Yetişkinler, bir hesaplaşma, mal paylaşımı, zihinsel bozulmalar eşliğinde zor bir dönemden geçiyor. Çocuklar bu tür eylemlerin gönülsüz kölelerine dönüşmekte ve iç kaygılarıyla baş başa kalmaktadırlar.
Her ebeveyn ve çocuk arasındaki ilişki, psikolojik sorun geliştirme riskini en aza indirmenin temelidir. Yaş, boşanma koşullarına cevap vermede önemli bir rol oynar.
On dört yaşın üzerindeki çocuklar, herkes gibi stres yaşar ve mevcut ortamda her şeye acı verir. Anne babalar ise, onları yeterince büyük gördükleri için aksini düşünürler ve onlara gereken ilgiyi göstermezler. Bu yaşta, ergenlerin karşı cinse karşı tutumlarının oluşumu gerçekleşir, aile hayatında daha fazla davranış modeli oluşur. Çocukları kendinden uzaklaştırmamalı, üzerlerine olumsuzlukları atmamalı ve onları yalnız bırakmamalısın. Her iki ebeveyn de çocuklarıyla konuşmalı, düşüncelerini ve fikirlerini dinlemeli ve anne ve babanın hayatında eşit olarak kalacağını açıkça belirtmelidir.
En zor ilişki altı ile on dört yaş arasındaki çocuklarla olan ilişkidir. Tam bir ailede yaşamaya alışmış bir çocuk, en güçlü deneyimlerden geçer ve ebeveynlerinin suçluluğunu açıkça hisseder. Bu, bir manipülasyon koluna dönüşür, çünkü çocuk sevgi duygusunu kaybeder ve her şeyi geri getirmek ister. Çocuklar kendilerini suçlamaya başladıklarında durum daha tehlikeli hale gelir, bu durumda kendilerine hem fiziksel hem de psikolojik olarak çok büyük zararlar verebilirler. Ayrı ebeveynler, çocuklarıyla geçirdikleri zamanları mümkün olduğunca evli oldukları zamana yaklaştırmalıdır. Böylece çocuk, anne-baba sevgisinin dış etkenlere bağlı olmadığını anlar.
Altı yaşın altındaki çocuklar, neler olup bittiğini tam olarak değerlendiremedikleri için boşanmaya sert tepki vermezler. Çocuklar bir endişe ve biraz rahatsızlık hissedecekler, ancak ebeveynlerin doğru tutumu ile bu tamamen ortadan kaldırılabilir.
Çocuğun yaşı kaç olursa olsun, eski eş hakkında kategorik olarak olumsuz bir görüş empoze etmekten kaçınmak gerekir. Doğru ahlaki değerlere sahip uyumlu bir kişiliğin yetiştirilmesi için birbirlerine hoşgörü ve saygı gösterilmelidir.
