Geçen yüzyılda, oldukça farklı çocuk yetiştirme yöntemleri ortaya çıktı. Dahası, her biri, kendi ilkesine göre onu kapsayan duruma bireysel bir yaklaşımdır.
Tüm çocuk yetiştirme yöntemleri birbirine benzer veya kökten farklı olabilir ve hatta birbiriyle çelişebilir. Ancak hangisinin daha iyi olduğu her ebeveynin işidir, ancak kişi sadece prestijlerini değil, aynı zamanda doğmamış çocuk için faydalarını da dikkate almalıdır. Yetiştirme, her ebeveynin hayatında oldukça önemli bir andır, çünkü büyüyen bir kişinin gelecekteki hayatı, davranış kurallarına ve erken yaşlardan itibaren yatırılan diğer değerlere bağlıdır. Ve oluşan insan kişiliği, ahlaki, manevi ve insani niteliklerin yanı sıra, yaşam hakkındaki görüşlere doğrudan bağlıdır.
Fransa, yasaklar getiren ve çocuğun kişiliğini ihlal etmeden ve hatta çocuğa hem hayatta hem de kendine bu güveni veren yetiştirme konusunda iyi bir örnektir. Bu tür bir yetiştirme birçok ülkede uygulanmaktadır. Ancak önemli olan, modern ebeveynlerin, eski yöntemlerle çocuklarına yasaklarla ihlal etmek istememeleridir, ancak bu onlar ve çocukları için sorunlara dönüşebilir. Yaklaşık on beş aylık olan küçük bir çocuk herhangi bir karar veremez, sadece bunu yapamaz. Ancak, "gereksiz değil" hissetmek istiyor, yani protestolar, fikrini ortaya koyuyor, duyulmak istiyor. Ancak böyle bir çocuk henüz herhangi bir kural bilmiyor, bu nedenle neye direneceğini bilmiyor. Bu durumda inisiyatifin eline geçmesi onu baskı altına alır, kaybolur ve kendine zarar verebilir.
