Genellikle ilkokulda çocuklar neden öğrenmeleri gerektiğini anlamazlar, nihai hedefi görmezler. Hala oynamak ve zamanlarını boşa harcamak istiyorlar. Bir çocuğu etkilemenin onu iyi yönde değiştirecek belirli yöntemleri vardır.
Özel durumlarda, ilkokul öğrencileri birinci sınıftan sonra hala ders çalışmak zorunda olduklarını anlarlar. Sürece zaten katıldıkları için bunun kendi sorumluluk alanları olduğunun farkındalar. Ebeveynler için tek zorluk, belirli konulardaki çalışmalarında onlara yardım etmek olacaktır.
Tüm vakalar bireyseldir. Ama unutmayın ki çocuğunuz birinci sınıfta bir şey yapmak istemiyorsa bu ikinci sınıfta da aynı şeyin olacağı anlamına gelmez. Farkındalık herkese farklı yaşlarda gelir. Üçüncü sınıftaki biri, biri ilk, çoğu zaman kızlardan sorumluluk alır.
Çocuğunuzun Okumasını Nasıl Sağlarsınız?
Önceden hazırlanmış bir ifade kullanabilirsiniz: “Dinle oğlum, seni bir buçuk saat okumaya ikna ettim ve on beş dakika okuduk. Hemen kabul etseydin, o zaman zaten on beş saat, işine devam ederdin. Yani okumaya ikna etmek, okuma sürecinin kendisinden çok daha uzun sürer.
Bu cümleyi söyleyerek çocuğun zihninde bir "tık" yapabilirsiniz ve öğrencinin zamanın önemini kavraması kuvvetle muhtemeldir. "Zaman yönetiminin" sadece bir yetişkin değil, aynı zamanda bir çocuk olduğunu anlayın. Bir dahaki sefere ondan bir şey okumasını istediğinde, çok fazla oturmak istemeyecek, sadece işi yapacak ve kendini serbest bırakacak. Görev sırasında değil, bir fincan çay eşliğinde, rahat bir ortamda ona anlatın.
Yorgun olduğunu, artık dayanamadığını, almak istemediğini söylüyor
Çocuğunuza bunun onun için gerçekten zor olduğunu, çalışmak istemediğini ve yorulduğunu ama bütün çocukların aynı durumda olduğunu anlatmaya çalışın. Sınıfındaki herkes okulunda aynı şeyi yaşıyor. Herkes eve gelip oyun oynamak, TV izlemek ya da uzanmak ister ama kimse ödevini yapmak istemez.
Ama herkes ödevini yapıyor, ilkokul öğrencilerinin mutlak çoğunluğu yoruluyor, birçoğu ek çevrelere, bölümlere katılmak zorunda kalıyor. Mükemmel öğrenciler daha da büyük bir yüke maruz kalırlar, daha fazla zaman harcamak zorunda kalırlar.
Ona senin, baban, büyükbaban ve büyükannenin bu tarafa gittiğini söyle. Bu tür sözler bir noktada psiko-duygusal stresi hafifletir, çocuk bunun bir "takım oyunu" olduğunu hemen anlar, başka yolu yoktur. Birinin kaderini başkalarıyla paylaşmak öğrencinin durumunu bir şekilde kolaylaştırır, bu yetişkinler için bile işe yarayan psikolojik bir tekniktir.
Önerilen yöntemlerle öğrencinizi etkilemeye çalışın. Herkesin farklı deneyimleri var, bazıları için işe yarayacak, bazıları için çalışmayacak, bazıları için sadece gerekli değil. Etkilemenin farklı yollarını arayın, çünkü kimse çocuğun kendi annesinden daha iyi bilemez!
