Okul çocuklarının sosyal etkileşimi sorunu, ebeveynlik ve sağlık hizmetleri uzmanları tarafından giderek daha fazla gündeme getirilmektedir. Duyguları tanıyamama, ekranın arkasında giderek daha fazla zaman geçirme isteği çağımızın temel sorunlarından biridir.
Amerika Birleşik Devletleri'nde, çocukların sorunlarını araştırmak konusunda oldukça aktifler. Modern çocukların, yapıcı bir şekilde değişen, ancak yine de izleyicinin psikolojik durumunu etkileyen ekranların önünde giderek daha fazla zaman harcadıkları bir sır değil.
Özellikle endişe verici olan, California altıncı sınıf öğrencilerinin duyguları tanıma yeteneği üzerine yaptığı bir anketin sonuçlarıydı. Çalışma haftası boyunca ekrana maruz kalmayan katılımcılar, telefon, bilgisayar ve televizyona düzenli erişimi olan çocuklara göre insan duygularını daha iyi okudular.
İnsanlarla doğrudan temas süresinin azaltılması, yüzdeki duygusal bilgileri ve diğer sözel olmayan sinyalleri okuma becerilerinde bozulmaya neden oldu. Bu arada, akıllı telefonların, tabletlerin ve diğer ekran özelliklerinin tehlikeleri hakkında konuşulmuyor, teknik öğretim yardımcıları olarak eğitim sürecine aktif olarak dahil ediliyorlar.
Eğitimcilere sinyal
Duyguları tanıma yeteneğinin insan eliyle bastırılması, şüphesiz öğretmenler ve ebeveynler için bir uyarı zilidir. Yeni bir psikolojik sınırlama, her zaman yüz yüze gerçekleştirilen okul çocuklarının sosyal etkileşimi sorununa dönüşebileceğinden ve bir eylemin veya alınan bir kararın duygusal değerlendirme faktörü önemli bir rol oynar.
Sağduyu düzeyinde elde edilen sonuç, çocuk için ekran süresinin azaltılmasına yönelik bir öneri anlamına gelmektedir. Destekleyici bir argüman, gelişim sürecinin bir görünümüdür: bebeklikten itibaren, bir kişi ebeveynleri ve diğer insanlarla yüz yüze etkileşime girer ve bu modelleme davranışı ortadan kalkmamalıdır. Artan teknolojik inovasyon dünyasında, doğrudan insan iletişiminin sosyal değeri sadece artar.
Sohbet ve telefon yazışmalarında iletişim kurarken, gençlerin ekrandaki metne ve içeriğine duygusal tepkilerin görsel sinyallerini ikame eden eksiksiz bir kültür yaratması tesadüf değildir. Köşeli parantezli noktalar ve tüm bir ifade galaksisi, şüphesiz duygusal iletişim ihtiyacını karşılamak için tasarlanmıştır.
Ekran süresi sınırı
On yıllardır bilim ve uygulama, çocuklara ekran süresini kısaltma ihtiyacına ilişkin uyarıları yayma konusunda deneyim biriktirdi. 3-18 yaş arası ise günde 2 saat yeterlidir. 2 yıla kadar - tek bir saat değil.
Kaliforniya'daki bir çalışmada sorunlu altıncı sınıf öğrencileri, günde 4 saatten fazla TV izledi ve video oyunları oynadı. Benzer deneyler, 8 yaşından küçük çocukların günde yaklaşık 2 saat ekran karşısında geçirdiklerini gösteriyor. 2 ila 10 yaş arası çocuklar ekran süresinin yarısından daha azını eğitim materyalleri ile çalıştırıyor. Bununla birlikte, daha az varlıklı ailelerde, daha fazla yaşam refahı faktörü olarak eğitime odaklanan okul çocukları, yüksek gelirli ailelere kıyasla ekran öğretimine daha fazla zaman ve dikkat ayırmaktadır.
Dijital medyanın amaçlı ve makul kullanımı oldukça haklı ve kullanışlı olarak kabul ediliyor, ancak hayatın sadece bir kısmı ekranla bağlantılı, bu da çocukları diğer harika şeylerden mahrum etmemelidir.
Ekran zamanının olumsuz sonuçları incelenir: çocukluk çağı obezitesi, düzensiz uyku, sosyal iletişim ve uyum sorunları ile aile içi davranış. Hepsi, insan evriminin doğasında bulunan sosyal etkileşim becerilerinde bir azalmaya eşlik ediyor. Çıkar çatışmalarının çözümü, ebeveynler ve çocuklar tarafından ortaklaşa benimsenen aile "medya diyetinde" görülmektedir.
