Ünlülerin genellikle onları diğer "yıldızlardan" ayıran bazı özellikleri veya tuhaflıkları vardır. Ve bu özelliklerden bazıları o kadar sıra dışıdır ki bir fenomenin adı haline gelirler. Bu, yirminci yüzyılın ilk yarısının ünlü sinema oyuncusu ve seks sembolü olan Marilyn Monroe, kızlık soyadı Norma Jean Baker'ın psikolojik sorunuyla oldu.
Sorunun özü
Psikologlar, dünyadaki kadınların neredeyse yarısının Marilyn Monroe sendromundan muzdarip olduğunu söylüyor. Sürekli kendinden nefret etme, kendini reddetme ve sürekli meyvesiz aşk arayışında ifade edilir.
Geleneksel olarak, psikanalistler sorunun nedenini çocuklukta ararlar. Marilyn Monroe sendromunda da öyle - çocuk ebeveyn sevgisi almazsa oldukça erken yaşta ortaya çıkabilir. Bu durumda, onu dışarıdan aramaya başlar. Çocuk başkalarının onayını ister, herkesin memnun olmasını, dikkat, hayranlık, tanınma kazanmasını ister. Sürekli bir şeye ihtiyacı olduğunu hisseder, ancak tatmin bulamaz.
Burada iki duygu karşı karşıya gelir: aşka layık olmadığını hissetmek ve onu almak için tutkulu bir arzu. Ek olarak, tüm iyilik için, Monroe sendromlu bir kişi hala başarısız gibi hissedecektir.
Bu fenomenin ana özellikleri şunları içerir:
- son derece çekici olmayan bir insan olma hissi;
- çocuk gibi hissetmek;
- sessizlik, sık duygusal sıçramalar, izolasyon;
- delice kontrol edilemeyen kıskançlık;
- korkunç bir yalnızlık korkusu;
- kendine güvensiz;
- artan fedakarlık;
- erkek tiranların tercihi, onlara bağımlılık;
- uyku hapları tutkusu;
- artan kaygı.
Tabii ki, tüm bu belirtiler bireysel olarak çeşitli psikolojik sorunlara işaret edebilir. Ancak birlikte, Marilyn Monroe sendromunun bir tezahürünü gösterirler.
Çoğu zaman, bu sendroma sahip insanlar kendilerine karşı sert, bazen acımasız bir tutuma bağımlı görünüyorlar. Bu, çocuklukta bir tür programlama ile açıklanır, yani - ebeveynlerden sevgi ve şefkatin yokluğu veya akut eksikliği, genellikle - kendine karşı oldukça acımasız bir tutum. Marilyn Monroe sendromu genellikle çocuklukta birçok hakaret, onaylanmama ve koşulsuz sevgi hissetmeyen kişilerde gelişir.
Marilyn Monroe sendromu, bir kişinin hayatı üzerinde son derece olumsuz bir etkisi olabileceğinden dikkatli ve kapsamlı bir tedavi gerektirir.
Marilyn'in bununla ne ilgisi var?
Psikolojideki bu fenomenin, o zamanlar kadın güzelliğinin standardı olarak tanınan en büyük Amerikalı aktrislerden birinin adını alması tesadüf değildir. Norma Jean Baker tüm hayatı boyunca bir boşluk duygusundan, kendini hissedememekten acı çekti.
Norma'nın babası, doğumundan hemen sonra kaçtı ve annesi, kızı zihinsel bozukluklardan muzdarip olduğu için kız kardeşine verdi. Ancak, annenin kız kardeşi sırayla kızı bir yetimhaneye gönderdi. Norma Jeane uzun süre çalıştı ve herhangi bir koruyucu aileye yerleşmeye başarısız oldu. Kız ondan fazla koruyucu aileyi ziyaret etti. Aktris, bir psikoterapistle yaptığı konuşmada, kimsenin kızını aramadığını veya ona sarılmadığını söyledi.
Büyüdüğünde, erkeklerle ilişkileri çocuklukta ortaya konan programa göre gelişti: onu sevmiyorlardı. Tam olarak yıkıcı bir ilişkiye çekildi. Dünyaca ünlü ve sevilen oyuncu kendini sefil, değersiz, sevgiyi hak etmeyen, kaybeden biri olarak gördü. Ve kendisine içtenlikle hayran olanları reddederken, mümkün olduğunca çok insanı kendine aşık etmeye çalışmaya devam etti.
Marilyn Monroe kendisi hakkında: “Ben neyim? Ben ne yapabilirim? Ben boş bir alanım. Boş alan ve başka bir şey yok. Ruhumda boşluk var!"
Marilyn her zaman yalnızlık korkusuyla işkence gördü. Çok kıskançtı. Sürekli bir endişe hissi yaşadı, sakinleştirici ve uyku hapı aldı. Sonuç olarak, kız alkol ve uyuşturucu bağımlısı oldu ve 36 yaşında öldü.
Marilyn Monroe'nun hüzünlü hikayesi, bu sendromun özellikle verimli topraklarda ne kadar tehlikeli olabileceğini gösteriyor. Olabildiğince, yabancı psikologlar Monroe sendromundan muzdarip olanlar için birkaç tuhaf "emir" belirler: bu, kendine koşulsuz sevgi, benlik saygısı, kendine inanç, yaşamda yeni keşiflere hazır olma, gelişimin gelişimidir. hayattan zevk alma yeteneği. Ayrıca, bu en zor psikolojik sorunu kesinlikle yeneceğinize dair kendinize söz vermelisiniz.
