Pek çok çocuk birbirini nasıl tanıyacağını bilmiyor, bir arkadaşlığa nasıl başlayacağını, akranlarıyla nasıl konuşacağını bilmiyor, utangaç ve iletişime nereden başlayacağını bilmiyor. Genellikle bu yetenek zamanla gelişir, çocuk büyüdükçe onun için daha kolay olur.
Bu beceriyi öğrenme süreci doğumla başlar ve büyümeyle paralel olarak şekillenir. Dolayısıyla bu konunun en zor aşaması okul yıllarına düşmektedir. Bir çocuğun sınıfta kendini nasıl gösterdiğinden, bir takımda kendini nasıl ifade etmeyi, görevleri yerine getirmeyi, çok sayıda insanın önünde cevap vermeyi öğrendiğinden geleceği oluşur.
Birçok ebeveyn, okul çocuklarını çalışmaya motive etme sorunuyla karşı karşıyadır. Çocukların sınıf arkadaşlarından şikayet ettiğini sıklıkla duyabilirler. Ve daha sonra çocuğun okuldan reddini alabilirler. Bu sorun hemen hemen her aile için geçerlidir, ancak bir çözüm bulmak gerekir. Bunu yapmak için ebeveynlerin bu tür olumsuz anların ana göstergelerini anlamaları gerekir.
Elbette her çocuk okula gittikten sonra sadece fiziksel ve zihinsel olarak yorulmaz, aynı zamanda stres yaşar. Ne de olsa, birçok yabancının ve yabancı gürültünün olduğu yeni, tanıdık olmayan bir ortama entegre olmaya çalışıyor. Bebeğin akademik performansı için büyük bir sorumluluğu var ve programa göre yaşamayı öğrenmesi gerekiyor. Öğrencinin takıma uyum sürecini velilerin ve öğretmenlerin kontrol etmesi gerekir.
Şaşırtıcı bir şekilde, çocukta yeni bilgi için bir özlem oluşturarak birçok zorluktan kaçınılabilir. Çocuklar doğaları gereği meraklı büyürler, bilgi edinmek ve bunun için çabalamak isterler. Bu arzuları bebekten caydırmamak ebeveynlerin sorumluluğundadır. Örneğin tiyatroları, müzeleri, sergileri ziyaret etmek için gelişmesi için yardıma ihtiyacı var. Bu durumda, çocuğun kendisi yeni şeyler öğrenmek isteyecek ve bilgi edinmeye çekilecektir.
Bir öğrenci sınıf arkadaşlarının veya öğretmenlerinin yanlış anlamasından şikayet ederse, anne ve baba bu soruyu görmezden gelmemelidir. Ancak böyle bir durumda objektif kalmak önemlidir. Bu konuda çeşitli tarafları ve görüşleri dinlemek gerekiyor. Heyecanlanma. Çocuğun davranışlarında kesinlikle haklı olmaması mümkündür. Çocuğunuza diğer insanlarla uzlaşmayı öğretmek önemlidir.
Bu durumda, karşılıklı anlayış hüküm sürecek. Ayrıca bebeği fazla övmemeli veya tam tersine onu makul olmayan bir şekilde azarlamamalısınız. Bunu veya şu eylemi yaparken, ebeveyn çocuğun tarafını anlamalı ve çocuğu hak ettiği ölçüde cezalandırmalı veya övmelidir. Ayrıca ebeveynler ve öğretmen arasındaki ilişkiyi geliştirmeye değer. Psikologlarla konuşmak gereksiz olmayacak. Ardından, gerekirse tavsiye isteyebilirsiniz.
Öğrenme sevgisi, çevredeki dünya bilgisi, gelişim için ailede atılır ve bu niteliklerden sorumlu olan ebeveynlerdir. Bu nedenle, eğer bir şey ebeveynin beklediği gibi gitmediyse, aile içindeki ilişkiyi yeniden gözden geçirmek gerekir.
