Şu anda, taşıyıcı annelik konusunda çok fazla tartışma var. Bu konunun savunucuları, herhangi bir şekilde genetik olarak bebekle ilgili olmayan bir kadın tarafından çocuk taşımanın tek yolunun bu olduğunu söylüyor. Diğerleri, taşıyıcı anneliğin çocuk kaçakçılığına benzer olduğunu iddia ediyor ve savunuyor. Sonunda kim haklı?
İlk olarak, bir taşıyıcı anne olmak için bir kadının bir takım gereksinimleri karşılaması gerekir: mükemmel sağlık ve pozitif Rh faktörünün varlığı, kötü alışkanlıkların olmaması, çocuğunun 6 aylıktan doğumu, 25 yaşından büyük olması. -34 yıl sezaryensiz. Kural olarak, bunlar sipariş veren ebeveynler tarafından ileri sürülen gereksinimlerdir.
Taşıyıcı anne olmaya karar verdiyseniz, önce şunu unutmayın, kısır anne babaların annelik ve babalık mutluluğunu bulmalarına yardımcı oluyorsunuz. İkincisi, böyle bir ailede bebeğe olan sevgi, çocuğu kendileri doğurmak için yapılan boş girişimler nedeniyle önceden belirlenecektir.
Bu taşıma yönteminin dezavantajları da vardır. Psikolojik olarak, taşıyıcı anne, taşıdığı çocuğa çok bağlı hale gelebilir ve bu da doğumdan sonra doğum sonrası depresyona yol açabilir. Taşıyıcı anne olmaya karar veren bir kadın, bu hizmetin 1.000.000 ile 20-30 aylık arasında değişen parasal bir ödül karşılığında verildiğini anlar. Elbette her iş (ve hamilelik ve doğum hem ahlaki hem de fiziksel olarak zor bir süreçtir) ücretlidir ancak duruma diğer taraftan bakarsanız, taşıyıcı anneliğin bir iş gibi ele alındığı fikrini alırsınız.
Bu şekilde çocuk taşımanın bir başka kaygan anı: müşteriyle yapılan sözleşme yanlışsa, taşıyıcı anne sadece parasal tazminat almakla kalmaz, aynı zamanda kollarında genetik olarak yabancı bir çocukla bırakılma riskini de alır. Sonuç olarak, eş tarafında yanlış anlaşılma ve hatta boşanma durumu söz konusudur.
Çocuksuz bir çiftin bebek taşımasına yardım etmeye karar verirken, artıları ve eksileri tartmalısınız. Ve unutmayın ki bir çocuk bir şey, hatta bir hayvan değil, biyolojik ebeveynler gibi sizin de sorumlu olacağınız bir kişidir.
