Bildiğiniz gibi insan sosyal bir varlıktır. Doğumdan itibaren, belirli ilişkiler kurduğumuz diğer insanlarla çevriliyiz. Bize nihayetinde insan olmayı öğreten insanlar ve onlarla olan ilişkilerdir.
Kişilerarası ilişkiler, iletişim ve ortak etkinlik sürecinde iki bireyin nesnel etkileşimi ve her birinin öznel deneyimleridir.
Doğumdan itibaren tüm kişilerarası ilişkiler çocuğun karakteri üzerinde önemli bir iz bırakır. Hayatımızdaki ilk kişilerarası ilişkiler elbette ailede ortaya çıkar. Çocuğun sevgi ve manevi destek ortamında yetişmesi, hayatındaki ilk insan ilişkilerinin kişiliğinin oluşumuna ve gelişimine zarar vermemesi, tehlikeli psikolojik travmalara yol açmaması için önemlidir.
Biraz büyüyen çocuk, anaokuluna, ardından diğer çocuklarla ve öğretmenlerle iletişim kurması gereken okula gider. Eğitimcilerin ve öğretmenlerin omuzlarına yüklenen sorumluluğun bütünlüğünü küçümsememek gerekir, çünkü bildiğiniz gibi, bir kişinin kişiliğinin temeli çok erken atılır. Bu nedenle büyüyen çocuğun sorumlu, eğitimli ve vicdanlı insanlarla iletişim kurması, onlardan değerli bilgi, beceri ve yaşam tecrübesi edinmesi çok önemlidir. Çocuğun akranlarıyla iletişim kurmayı ne kadar kolay öğrendiği de önemlidir.
Resmi ve gayri resmi kişilerarası ilişkileri anlama sürecinde, insanlar arasında (entelektüel, bilgisel, duygusal, fiziksel vb.) Ayrıca, insanlar arasındaki herhangi bir ilişkinin temelinde belirli duygular (ilgi, sempati, antipati, kayıtsızlık) yatar. Rahat kişilerarası ilişkiler arkadaşlığa ve hatta aşka yol açabilir. Rahatsız edici kişiler arası ilişkilerden kaçınmak daha iyidir, ancak herhangi bir nedenle bu imkansızsa, hoşgörü, soyutlama yeteneği öğrenmeye değer.
Tek kelimeyle, tüm hayatı boyunca her insan şu veya bu kişilerarası ilişkide olma sanatını geliştirmiştir. Diğer insanlarla olumlu ve üretken bir şekilde etkileşim kurmanın en büyük sırrı basittir. Başkalarına kendinizle ilgili olarak almak istediğiniz tutumu sağlamak önemlidir.
