Annelik hem neşe hem de iştir. Pek çok anne bazen çocukları için nasıl "mükemmel" olunacağını düşünür? Aile ilişkilerinde uyum nasıl sağlanır? Çocuk yetiştirmekten ve kocanız için güç bulmaktan nasıl yorulmazsınız? Her yaşta çocuğu olan annelerin hayatını kolaylaştıracak basit kurallar var.
Talimatlar
Aşama 1
İlk olarak, kendinizi "yeterince iyi bir anne" olduğunuza ikna edin. Mükemmel değilsin, her zaman kendini suçlayacak bir şeyin olacak. Özellikle komşuların ailelerini ve kız arkadaşlarını "aşma" girişimlerinde ideali kovalamaya gerek yoktur. Sadece elinizden gelen her şeyi yaptığınızı hissetmeli ve anlamalısınız. Her iki aşırı uç da (her ikisi de ideal ve sürekli kendini kırbaçlama çabası "ne kadar kötü bir anneyim") hem annenin hem de çocukların ruhu için hiç de yararlı değildir.
Adım 2
Çocuklarınız için tüm hayatınızı feda etmek zorunda değilsiniz. Böyle bir fedakarlığı kimse takdir etmez. Daha da kötüsü, çocuklar büyüdüğünde, "hepiniz onların iyiliği için ve karşılığında nankörlük" olduğu için onları kendiniz suçlayacaksınız. Kimse senden böyle bir fedakarlık istemiyor. Hayatının bir kısmı yalnız senin olmalı. Hangi bölüm olacağı size kalmış. Hobilerinizi, hobilerinizi, arkadaşlarınızı tutmalısınız. Haftada sadece bir akşam "kendinize zaman" ayıracak mısınız yoksa her gün birkaç saat olacak - bu sizin seçim özgürlüğünüz. Ancak, bu zamanı artık ilkeye göre ayırmaya değmez: "Çocuklarla her şeyi yapmak için zamanım olacak, arkadaşlarımla bir toplantıya gideceğim." Hayır, toplantınız planlanmalıdır, ancak bunun için nasıl zaman tahsis edilir - kocanın düşünmesine izin verin, sadece siz değil.
Aşama 3
Eğer işe gidiyorsanız ve bebeğinizle az vakit geçiriyorsanız bu zamanın içeriğinin kalitesini artırın. Çocuğunuzla birlikteyken, ona gerçekten dikkat edin. Bütün gün değil, akşamları sadece bir veya iki saat olsun. Ancak bu birkaç saat boyunca telefonu bir kenara koyun, TV'yi kapatın ve tüm gereksiz endişeleri unutun. İnanın bana, çocuk katılımınızı kesinlikle takdir edecektir. Bu yüzden onunla vakit geçirmek, tüm gün etrafta olmaktan çok daha ilginç ve ödüllendirici, ancak düşüncelerinizle tamamen farklı bir yerde olmak.
4. Adım
Çocuğu çok sayıda daire, bölüm ve gelişim etkinliği ile aşırı yüklemeyin. Çocuğunuzun gelişimine neyin fayda sağlayacağını dikkatlice seçin. Bütün gün bu aktivitelerle meşgul olmayın. Evde bağımsız oyunlar, oyun alanında çocuklarla sadece iletişim de bebeğin uyumlu gelişimi için çok gereklidir.
Adım 5
Kocanı unutma. Çocuğun yaşı ne olursa olsun, aile hayatının onlarla hiçbir ilgisi olmayan bir kısmı vardır - evlilik ilişkileri. Birbirinize zaman ayırdığınızdan emin olun. Ancak bu zamanı "çocuklardan tatil" olarak almamalısınız. Bu, kendi çocuklarınıza karşı çok sağlıklı bir tutum değil. Hepimizin bazen kendi çocuklarımızdan bıktığımız açıktır. Ancak dikkatinizi yorgunluğa odaklarsanız, yakında çocukların kendilerini ailede gereksiz bir yük olarak algılamaya başlayacağına şaşırmayın.
6. Adım
Kocanızla geçirdiğiniz zaman, iletişiminizin tadını çıkarma zamanıdır, birbirinizi neden sevdiğinizi hatırlayın; ve tabii ki seks zamanı. Çocukların ebeveynleriyle birlikte uyuması için son modanın, sadece eşlerin ilişkilerinde uyumsuzluk getirdiğini belirtmekte fayda var. Geceleri emzirilmesi gereken bir bebek söz konusu olduğunda bu bir şeydir. Çocuk yakında okula gittiğinde ve o hala evlilik yatağında olduğunda tamamen farklıdır. Ve bu sadece evlilik yatağındaki çocuğun orada seks yapmasına izin vermemesiyle ilgili değil. Gerçekten de, dairede bunun için birçok ilginç yer bulabilirsiniz. Sadece bazen evlilik yatağındaki bir çocuk, kadının yanındaki yerini alarak hem fiziksel hem de psikolojik olarak kocasını oradan atmaya başlar. Her zaman olduğu gibi, aşırıya kaçmamalısınız: çocuk sadece kendi yatağında uyumalı ya da kendisi ayrılmak isteyene kadar bizimle uyumasına izin vermelidir. Durumlar farklı. Aile hayatınızı sadece çocuk için en iyisinin nasıl olacağı açısından değil, aynı zamanda herkesin, yani siz ve kocanızın da rahat etmesi için analiz edin.
7. Adım
Aileniz için sorumluluk alın. Çocuklar için kurallar, sınırlar belirlediğinizi ve mümkün olduğunda onlara özgürlük verdiğinizi unutmayın. Kararları veren sizsiniz, çocuklar veya danışmanlar değil. Verdiğiniz kararların sonuçlarından da siz sorumlusunuz. Ancak bu şekilde durumun kontrolünüz altında olduğunu ve anlaşılmaz bir yönde kendiliğinden gelişmediğini hissedeceksiniz.
