Çocuk yakın zamana kadar uysal ve itaatkardı ama şimdi tanınmaz hale geldi. Sürekli öfke nöbetlerine dönüşen sürekli kaprisler sadece evde değil, sokakta, partide, mağazada da olur. Ebeveynler ne yapacaklarını bilemeden kaybolurlar.
Talimatlar
Aşama 1
Bir bebeği büyütmenin kaçınılmaz bir aşaması olarak ilk kaprisler, yaklaşık iki yaşında ortaya çıkar. Çocuğun karakterinin ve dolayısıyla geleceğinin büyük ölçüde kaprislerle başa çıkmak için seçtiğiniz yönteme bağlı olduğunu unutmayın.
Adım 2
Her şeyden önce, kaprisin nedenini bulmaya çalışın. Dört ana sebep var. Birincisi, bebeğin kendini iyi hissetmemesidir. Bebek acı çekiyor, ancak ağrıdan şikayet edemiyor çünkü henüz nasıl açıklayacağını anlamıyor. Bu durumda, bebekle konuşun ve ona ne olduğunu bulmaya çalışın. Çocuğun bir doktorun yardımına ihtiyacı olabilir.
Aşama 3
İkinci sebep ise bebekte eksik olan dikkat çekme isteğidir. Bunu yapmanın başka bir yolunu bilmiyor. Yapacak çok işiniz olsa ve bebek günde birkaç kez yaramaz olsa bile onunla konuşun. Bir çocuk için onu duymanız çok önemlidir. Öfke nöbetlerinin nasıl geçeceğini göreceksiniz, çünkü bebek onu sevdiğinizi anlayacaktır. Bir çocuğa asla "yaramaz" veya "kötü" demeyin. Bu sadece durumu ağırlaştıracaktır. Kırıntının sizden sevgiye ihtiyacı var, sitemlere değil.
4. Adım
Kaprislerin üçüncü nedeni şantajdır. Çocuk, yüksek sesle kükreyen ve ağlayan ebeveynlerden çok şey elde edilebileceğini fark etti ve bu bilgiyi aktif olarak kullanmaya başladı. Bebeğiniz tarafından kırılmayın, çünkü bunun için kendiniz suçlusunuz, zamanında sıkılık göstermeden çocuğu her şeye şımartmaya başladınız. Ancak, sıkılığın sık sık cezalar ve kategorik yasaklar değil, bebeğinizle kalpten kalbe konuşma olduğunu unutmayın. Bağırmadan, çocuğunuza sakin bir şekilde yüksek bir tepeye tırmanmasına izin vermediğinizi, çünkü onun eğlenmesini istemediğiniz için değil, sadece ondan düşebileceğiniz ve size zarar verebileceğinizi açıklayın. Bebeği mağazadaki şiddetli duygu tezahürlerinden uzak tutmak için, koşulları onunla önceden tartışın. Örneğin: “Süt ve ekmek için bakkala gidiyoruz, bu sefer başka bir şey almayacağız. üzgün olduğunu biliyorum. Artık ağlamayacağına söz ver."
Adım 5
Dördüncü neden aşırı ebeveynliktir. Bir çocuğu bağımsızlıktan mahrum etmenin çoğu durumda çocukların kaprislerinin ana nedeni olduğunu unutmayın. Çocuğunuza nasıl davranacağını sürekli dikte etmeyin: "Kirli bir kediye dokunmayın!", Su birikintisine girmeyin! vb. Elbette iyi niyetle hareket ediyorsunuz ama çocuk yasağın nedenlerini anlamıyor çünkü hiçbir şey anlatmıyorsunuz. Bebek çok gücenir ve direnir. Bağımsızlığın çekirdeğini bir kırıntıda kırmayın, onu zayıf iradeli ve zayıf hale getirin. Bebeğe her şeyi yasaklamayın. Ona birkaç darbe ile kendi deneyimini kazanma fırsatı verin. Gerçekten izin verilmeyen (yaşama ve sağlığa zararlı) bir çocuğu yasakladığınızda, yasağın nedenini net bir şekilde açıklayın.
6. Adım
Bebek herhangi bir açıklamayı dinlemek istemiyorsa, inatçıysa, kendi başına ısrar ediyorsa, taviz vermeyin ve katı olun. Bebeğin sinir krizi geçirmek üzere olduğunu gördüğünüzde, mümkün olan en kısa sürede dikkatini dağıtın: dikkatini değiştirmeye çalışın, ilginç bir şey söyleyin, onunla oynayın. Çocuğunuza kaprislerine ne kadar üzüldüğünü söyleyin. Hiçbir durumda, bebeğin ruhunu sakat bırakmamak için tüm yetişkin otoritenizle onlarla savaşmayın. Kaprislerin bebeğinizin gelişiminde kaçınılmaz bir aşama olduğunu hatırlayarak, onlara doğru yaklaşımı bulun.
