Boşanma süreci sadece yetişkinler için değil, çocuklar için de çok acı vericidir. Bir çocuğun biçimlenmemiş ruhu genellikle anne ve babanın neden ayrı yaşayacaklarını anlayamaz ve kabul edemez. Ve yetişkinlerin çocuğun kiminle kalacağını hangi kriterlere göre seçeceği nasıl anlaşılır. Bu çözümün karmaşıklığı çok büyük. Bu hem yetişkinler hem de küçük çocuklar için göz korkutucu bir iştir. Ve burada, çocuğun tüm durumu onun için anlaşılır bir biçimde açıklamasını sağlayacak bir uzlaşma bulmak için gereksiz öfke nöbetleri ve ilkeler olmadan bu konuya yetkin bir şekilde yaklaşmanız gerekir.
Bu nedenle, anlamanız ve bebeğe açıklamanız gereken ana konular:
1. Çocuk kiminle yaşayacak, babası mı yoksa annesi mi? Önce kendi aralarında karar vermeli, karşılıklı bir anlaşmaya varmalı ve ancak ondan sonra bebeği bu konuda bilgilendirmelisiniz. Çocuğa babanın (annenin) kötü olduğunu, bizi terk ettiğini ve sevmediğini söylemeye gerek yok.
2. Çocuğuyla birlikte yaşamayan bir ebeveyn ne zaman, ne kadar süreyle ve hangi haklara sahip olacaktır? Yine bu sorular yetişkinlerdir, aralarında da tartışılır ve çocuğa, babasını (annesini) istediği zaman ve ihtiyaç duyduğu kadar görebileceğinin söylenmesi gerekir. Çocuğu bölümler, daireler ve benzerleriyle doldurmak güzel olurdu, böylece yetişkinlerin sorunları hakkında düşünmek için mümkün olduğunca az zamanı olur.
Çocuğun zaten stresli durumunu, onunla olan ilişkinin gereksiz açıklığa kavuşturulmasıyla ağırlaştırmaya gerek yoktur. Çocuk zaten normal bir yetiştirme ve alışılmış yaşam biçiminden yoksundur. Sonuçları hala kaçınılmaz. Bu nedenle, çocuğun ruhunu travmatize etme riskini mümkün olduğunca en aza indirmeye değer.
Bir çocuğun boşandıktan sonra yaşadığı ilk streslerden biri, yeni bir hayata nasıl yeniden uyum sağlayacağıdır. Kızlar geri çekilme ve erkekler kontrol edilemez olma eğilimindedir. Elbette, bir çocuğun yetişkin yaşamında ortaya çıkacak, sevmeye değer olup olmadığı, sadakat olup olmadığı ve neden bir aile kurmaya başladığı gibi daha derin stres biçimleri vardır.
Çoğu zaman, çocuklar ebeveynlerinin boşanması için kendilerini suçlarlar, küçükler kaprisli olur ve daha büyük olanlar kötü alışkanlıklar bile geliştirir. Çocuğu dikkatle ve özenle kuşatmak, onunla konuşmak ve ayrılan ebeveynle görüşmelerin mümkün olduğunca sık olduğundan emin olmak zorunludur.
Elbette kabul edilmelidir ki bazı durumlarda hem ebeveynler hem de çocuklar için boşanma gereklidir. Bazen bir çocuğun bir ebeveynle barış içinde yaşamasının, gerilim ve skandalların hüküm sürdüğü tam bir aileden daha rahat ve kolay olduğu ortaya çıkıyor.
