Yetişkinler ayrılırsa, çocuklar suçlanamaz. Ama öyle olsun, hayal kırıklığına uğramış, kızgın hissedecekler. Ebeveynlerinin boşanmasından sonra çocuklar genellikle kendilerini suçlu olarak görürler. Çocuğu daha az travmatize etmek için onlarla konuşmak gerekir.
Talimatlar
Aşama 1
Ailede birden fazla çocuk varsa, onları bir araya getirin. Çocuklar, bir araya geldikleri ve ayrılıkla ilgili bu cevabı kabul ettikleri kararı her iki ebeveynden de duymalıdır. Çocuğa basit bir sözlü biçimde bildirmek en iyisidir, örneğin: "Şimdilik ayrı yaşamaya karar verdik. Birlikte yaşamaktan mutsuzuz."
Adım 2
Ayrılmanıza rağmen, çocuğunuza hala birbirinizi sevdiğinizi söyleyin. Çocuklar bu bilgiyi mutlaka duymalıdır. Çoğu zaman çocuk, ebeveynlerinin boşanmasının tamamen kendi hatası olduğu gerçeğinden kendini sorumlu görür. Çocuğa bunun temelde yanlış olduğunu kanıtlamalı ve göstermelisiniz.
Aşama 3
Size "Neden?" Sorusu sorulacak. Bir zamanlar hissettikleri duyguların değiştiğini, gittiğini açıklayın. Duygu yoksa, birbirimizin hayatını mahvetmemek için ayrılmak en iyisidir. Çocuğunuzla etkileşime girdiklerinde ebeveynlerle bağırmanıza, sesinizi yükseltmenize veya agresif bir şekilde konuşmanıza gerek yok. Bu nedenle, bunun tüm ailenin değil, bir babanın veya annenin kararı olduğunu düşünebilir.
4. Adım
Çocuklar size bu boşanma konusu hakkında sorular soracaklar. Çocuk sizinle konuşmak istemiyorsa, hiçbir durumda ona baskı uygulamayın. Ona her şeyi düşünmesi ve tartması için zaman verin. Duygularını açığa çıkarsınlar, bu konuda sesini yükseltsinler, onları bunun için cesaretlendirsinler. Soruları net, kesin olarak cevaplayın ve yalan söylemeyin.
