Son yıllarda, çocuk doktorları, psikologlar ve konuşma terapistleri, bebeklerde konuşma patolojisinde sürekli bir artış kaydetti. Bazen ebeveynler, farklı yaşlardaki çocuklarda konuşmanın normal olarak nasıl gelişmesi gerektiğini bilemezler. Ya da telaffuzla ilgili bu sorunların kendi kendine geçeceğini ve çocuğun zamanla iyi konuşacağını düşünüyorlar.
Pediatri uzmanlarının bu konuda ebeveynlere genel tavsiyeleri şu şekildedir: - Çocuk yılda tek kelime konuşmuyorsa farketmez; - İki yaşında susarsa - Düşünüp danışmak gerekir; - Yaptı mı? üç yaşında konuşmayın - alarmı çalın, bir nöroloğa koşun, bir konuşma terapisti, konuşma terapisti arayın, çocuğun işitmesini kontrol ettiğinizden emin olun. Ses telaffuzunun oluşumu genellikle altı yaşında sona erer. Yani, çocuk, seslerin telaffuzunda kusur olmadan, gelişmiş bir konuşma ile okula gelmelidir. Konuşma sorunlarının nedenleri doğada biyolojik veya sosyal olabilir. Organik bozukluklar, beynin bazı bölgelerine verilen hasar sonucu ortaya çıkar. Bu tür çocuklarda serebral korteks yeterince olgunlaşmamıştır, havalandırma organlarının, ses ve solunum sistemlerinin yapısında sapmalar vardır. Bu tür ihlallerin nedenleri travma, zehirlenme, genetik hastalıklardır. Telaffuz bozukluğunun sosyal nedenleri, pedagojik ihmal, stresli ortam, akıl hastalığı, anne ve sevdikleriyle yetersiz iletişim olduğunda ortaya çıkan duygusal yoksunlukta ifade edilir. İşitme, doğru ses telaffuzunda ustalaşmada öncü rol oynar. Tüm anadil konuşma seslerinin kulak tarafından ayırt edilmesi, iki yaşındaki bir çocuk için zaten mevcuttur. 3-4 yaşına geldiğinde, bir sesin yanlış telaffuzu ile yetişkinlerin onu nasıl telaffuz ettiği arasındaki farkları zaten kulaktan yakalar. Bebeğin telaffuzunu ideale çekmesini sağlayan şey budur. Bu nedenle, bir çocuğun başkalarının yetkin, doğru konuşmalarını duyması çok önemlidir. Normal konuşma gelişimine katkıda bulunan bu tür konuşmadır. Ebeveynler, çocuğun doğru konuşmayı kusurlu olandan daha sık duyması için bu tür koşulları yaratmaya çalışmalıdır. Gecikmeli konuşma, dil ve dudak kaslarındaki zayıflıktan da kaynaklanabilir. Çocuk onlarla kesin, amaçlı hareketler yapamaz. Bu gibi durumlarda konuşma jimnastiği yapmak, ince motor becerileri geliştirmek gerekir. Kısa bir hipoglossal frenum veya yüksek damak da yanlış telaffuza neden olabilir. Tüm bu sorunların bir konuşma terapisti, defektolog, psikolog ile birlikte çözülmesi gerekir. Sebep ne kadar erken ortaya çıkarsa, bu zor durumdan o kadar çabuk bir çıkış yolu bulunur. Konuşmanın gelişimindeki gecikme, çocuğun akranlarıyla tam olarak iletişim kurmasına izin vermez, duygusal ve zihinsel durumu kötüleştirir. Uzmanlar, konuşma azgelişmişliğinin nedenini belirlemeye yardımcı olacak, bebeğinizle günlük iletişimde nelere dikkat etmeniz gerektiğini size söyleyecektir.
