Utangaçlık veya utangaçlık, çocuğun kendine güvenmemesi, gülünç, komik görünmekten korkması, korkuyla sadece akranlarından değil, öğretmenlerden ve yabancılardan da olumsuz bir değerlendirme almasıyla ilişkilidir. Çocuğun hangi durumlarda çok gergin olduğunu, gerginleşmeye başladığını anlamalısınız. Bu bilgi, bebeğin davranışını dikkatlice gözlemleyerek elde edilebilir, ayrıca onunla sakin bir ortamda bunun hakkında konuşabilirsiniz.
Ebeveynlerin çocuğu herhangi bir temastan korumaya çalıştığı zamanlar vardır. Toplumdan böylesine tam bir izolasyon, çocuğun insanlarla nasıl geçineceğini, akranlarıyla nasıl arkadaş olacağını bilmediği gerçeğine yol açar. Çoğu zaman, bir çocuğun utangaçlığı, alışkanlıkları, karakteri ve ebeveynlerinin yaşam tarzı ile açıklanır.
Kendi içinde kapalı, kasvetli, iletişimsiz, şüpheci ve kaygısı yüksek, her şeyden korkan anneler var - sokaklardan, enfeksiyonlardan, kavgalardan, kötü etkiden ve böylece çocuklarına örnek oluyorlar. Sonuç olarak, çocuk şekilsiz ve çaresiz büyür. Unutmayın, endişeli, gergin bir duygusal atmosfer çocuk için çok zararlıdır, çünkü bu tür durumlar sadece çocuğun utangaçlığına ve çekingenliğine değil, aynı zamanda nevrozlara da yol açabilir. Ayrıca kendisine karşı çok katı ve talepkar olan ailelerde çekingen ve utangaç bir çocuk büyür.
Bir çocuğa utangaç olmaması nasıl öğretilir?
Oldukça sık, anneler kendilerine şu soruyu sorarlar: Çocuk utangaçsa ne yapmalı? Ona başkalarından utanmamasını öğretebilir misin? Her şeyden önce, çocuğa iletişim kurması öğretilmeli, diğer çocuklarla oynayabilmeli ve diğer insanların yetişkinleri ile iyi geçinebilmelidir. İletişim becerilerini geliştirmek için oyun alanlarını, kum havuzlarını, parkları sık sık ziyaret etmek gerekir … Sonuçta, bir çocuğun pasif bir gözlemciden oyunlarda oldukça aktif bir katılımcıya sorunsuz bir şekilde dönüşebileceği yerlerde.
Çocuğunuzla kum havuzunda oynamaktan çekinmeyin, orada birkaç çocuğun katılımıyla bir oyun düzenlemeye çalışın, çocuğunuzun arkadaşlarını ziyarete davet etmeye çalışın. Böyle bir çocuğu asla utandırmayın, birini çatışma durumlarında bırakmayın, çünkü çocuklar bazen çok acımasızdır, sadece diğer çocukların zayıflıklarını çabucak fark etmekle kalmaz, aynı zamanda onlarla alay etmeyi de severler. Bir çocuğu asla utangaç olduğu için eleştirmeyin, aksine onu daha sık teşvik etmeye ve övmeye çalışın. Çoğu zaman, ebeveynler çocuklarının utangaçlığını diğer yetişkinlerin önünde tartışma hatasına düşerler. Kendisi hakkında sadece iyi şeyler duymalı.
Bir çocuk sürekli olarak onun için bir şeylerin yolunda gitmeyeceğinden korkuyorsa, gücüne inanmıyorsa ve sık sık bunun için endişeleniyorsa, görünüşünden veya başarılarından memnun değilse, bunlar çocuğun yardıma ihtiyacı olduğunun işaretleridir. Olumlu taraflarını aramasına yardımcı olmanız, bu gibi durumlarda çocuğun faaliyetlerinin sonuçlarını, başarılarını ve sadece kişisel niteliklerini - örneğin doğruluğu - halka açık olarak değerlendirmeye çalışmanız gerekir.
Aynı zamanda çeşitli egzersizler ile çocuğunuzun utangaçlığını yenebilir, çocuğunuzun elini deneyebileceği durumlar düzenleyebilirsiniz. Burada "en basitinden en zoruna" ilkesini izlemeniz gerekir, önce çocuğunuzun kesinlikle başa çıkacağı kolay görevler vermeniz gerekir. Örneğin, küçük çocuğunuzdan mağazadan bir şeyler satın almasını isteyebilir veya misafir bekliyorsanız masayı evde hazırlamasına yardımcı olabilirsiniz. Bunu yaparak, çocuğun ödevleri kendi başına halledebileceğini vurgulayacaksınız. Böylece çocuk, farklı durumlarda olumlu bir davranış deneyimi biriktirecektir. Utangaç çocuklar için ana ilaç, ebeveynlerinden gelen sıcaklık, dikkat ve şefkattir. Çocuğunuza bir yetişkin gibi saygılı davranın ve aynı zamanda onun hala bir çocuk olduğunu unutmayın.
