Bu nedir - çocuk yetiştirmede olumlu düşünme? Nasıl uygulamaya geçirilir? Mecazi anlamda pozitif düşüncenin tanımı şu şekildedir: "Ne istemediğin hakkında değil, ne istediğin hakkında konuş."
Örneğin, en sevdiğiniz yazardan yeni bir kitap almak için bir kitapçıya geldiniz diyelim. İhtiyacınız olmayan tüm kitapların adlarını satıcıya listelemeniz veya raflardaki benzer tüm kitapları gözden geçirmeniz pek olası değildir. Büyük olasılıkla, tam olarak ihtiyacınız olan kitabı adlandıracaksınız (veya kendinizi rafta bulacaksınız).
Öyleyse neden, hayattaki herhangi bir hedefi formüle ettiğimizde (veya formüle etmeye çalıştığımızda), vakaların% 90'ında onu “ne istemiyorum” ilkesine göre inşa ediyoruz. “İnce ve güzel olmak istiyorum” yerine “Şişman olmak istemiyorum” diyoruz. Ve en kötüsü de bu çok olumsuz davranış modelini çocuklarımıza bir yaşam biçimi olarak aşılıyoruz.
Hayal edin: Çocuğunuzla hayatın anlamı hakkında (veya alternatif olarak hayata karşı ciddi bir tutum hakkında) ciddi bir konuşma yapmaya karar verdiniz. Büyük ihtimalle “Sevgili çocuğum! Hayatım boyunca bir sürü hata yaptım, kesinlikle yapmasını istediğim şeyi yaptım. Ve tam tersi - en çok istediğim şeyi yapmadım. Hatalarımı tekrarlamanı istemiyorum, bu yüzden acı deneyimime inan ve şunu hatırla: asla yapma … (liste yüz sayfadır), bu tür insanlarla uğraşma … (başka bir liste), yap … ile iletişim kurmayın (belirli kişilerin listesi) ve daha yüzlercesi "değil" gibi. Ve zamanın geri kalanında, senden en sık ne duyuyor? Bu doğru: “dokunma”, “tırmanma”, “gitme”, “oynama”… Daha sonra “değil” inizin %90'ı bir şeye dönüşürse şaşırmayın. çocuğunuz için eylem rehberi: yasak meyve tatlıdır … Ve tam tersi - tüm insanüstü çabalarınız ile %10 oranında dövülmüş "zorunlu!" asla yapılmayacak bir şey olacak.
Ve çocuğunuz zarar görmeden size inat yapmak için her şeyi yaptığı için değil. Göründüğü kadar basit, paradoksal, ancak çocuğunuzu hatalardan kurtarmaya çalışırken, onu tam tersi sonuç için programlıyorsunuz. Ruhumuzun (ve özellikle bir çocuğun ruhunun) özelliği, bize bir şey yasaklandığında, genellikle içgüdüsel olarak bu yasağı kesinlikle ihlal etmek isteriz. Böylece, çocuğunuz refleks olarak "değil" parçacığını atar ve sonuç olarak, tüm dikkati tam olarak ona inatla yasakladığınız şeye odaklanır. Bir yetişkinin bile “beyaz bir maymunu düşünmemesi” zordur - özellikle bu maymunla bir resim günde yüz kez gözlerinin önünde belirirse.
Öyleyse soruyorsunuz - hiç yasak değil mi? Neden, elbette yasakla. Ne de olsa, hayatı, yasağınızı sorgulamadan yerine getirme yeteneğine bağlı olabilir.
Ancak çocuğun ana yaşam motivasyonu, kaçınılmaz hatalardan ve başarısızlıklardan "kaçmanın" bir yolu değil, olumlu bir sonuca yönelik tutum olmalıdır. Eğitim, yalnızca bilgi edinme veya hayattaki en temel beceriler hissedildiğinde ve olumlu duygulara dayandığında faydalıdır ve olumlu bir sonuç almaya hazırdır.
Ve bir çocuk için en iyi öğretim yöntemi oyundur. Çocuğunuza yeni, heyecan verici bir oyun "İstiyorum …" oynamasını teklif edin ve en çılgın rüyayı güzel bir gerçeğe nasıl dönüştüreceğini öğretin.
