Her yaşta bir çocuğun ruhu çok savunmasızdır. Çevredeki yaşamın stresleri, korkuları, olumsuz tezahürleri, zihinsel durumunun, karakterinin oluşumu üzerinde olumsuz bir etkiye sahiptir.
Aile problemleri
Aile, çocuğun tüm yaşamının üzerine kurulduğu temeldir. Ebeveynler ve çocuklar arasındaki kişilerarası ilişki, bir çocuğun aile davranış modelinin nasıl oluştuğunu belirler.
Ebeveynler, çocuğun onlarla iletişim kurmayı öğrendiğini dikkate almalıdır. Çocuğa davranış örneği sağlayan ebeveynlerdir. Buna göre, eğer anne ve baba sürekli küfür ederse, birbirlerine isim verirlerse, kavga ederlerse, çocuk bunu ailedeki iletişim normu olarak algılar. Aynı zamanda, böyle bir ebeveyn ilişkisi, çocuğun ruhunda onarılamaz bir travmaya neden olur.
Gelecekteki ailesinde çocuk, çocuklukta gözlemlediği ilişkileri kurmaya başlayacaktır. Annesinden ve babasından küfürler duyunca çocuklarıyla da benzer şekilde konuşmaya başlar.
Bir ebeveynin oğluna veya kızına karşı tutumu da onların gelişimi için büyük önem taşır. Anne ya da baba çocuğuna küfürlü sözlerle bağırırsa, bu bebekte ezilmiş bir kişilik oluşumuna yol açar. Daha sonra, yeteneklerine inanması zor olacak, zihinsel olarak dengesiz bir insan olarak büyüyecek.
Bir ailede iki veya daha fazla çocuk varsa, ebeveynlerin onlara karşı tutumu aynı olmalıdır. Aksi takdirde daha az ilgi gösterilen çocuk kendini kusurlu, “yanlış” hisseder. Yetişkinlerin sevgisini kazanmaya çalışır. Bunu başaramayınca anne babasına ve diğer çocuklara öfke duymaya başlar. Yıllar geçtikçe, bu olumsuz tutumu tersine çevirmek çok zor olacaktır.
Diğer problemler
Çocuğun psikolojisi, etrafındaki insanların olumsuz tutumları tarafından travmatize edilebilir. Bunlar anaokulundaki veya okuldaki akranlar, öğretmenler, komşular olabilir. Ebeveynler, çocuklarının sosyal çevresini takip etmelidir.
Küçüğünüzle arkadaş olun. Böylece onun ilişkisini kontrol edebileceksiniz.
Öğretmenin veya sınıf öğretmeninin gruptaki çocukların kişilerarası ilişkilerini nasıl kurduğu önemlidir. Diğer çocukların bir çocuğa zarar vermesini engellemesi gerekiyor. Bir yetişkinin hareketsizliği, zulüm gören çocuğun ruhunun ihlaline yol açar, bu korkunç sonuçlara yol açabilir. Ayrıca diğer çocuklar bu şekilde hak edilmemiş üstünlük kazanabileceklerini öğrenirler.
Bir çocuk doğası gereği lider olduğunda, bilinçsizce bir grup çocukta liderlik için çaba gösterecektir. Bu olmazsa, çocuk davranış stereotipinin kırılmasını yaşayabilir. Böyle bir anda hayatta kalmak için yetişkinlerin yardımına ihtiyacı olacak.
