Bir çocuğun dünya bilgisi, aile içindeki ilişkisiyle başlar. Okul öncesi çağda çocuklar ebeveynleri ile çok zaman geçirir ve davranışlarını devralır. Bu dönemde çocukta iyi nitelikler geliştirmek ve çevresinde olumlu bir atmosfer yaratmak önemlidir.
Örneğin, ebeveynler boşanmanın eşiğinde, sürekli tartışıyorlar, bağırıyorlar ve çocuğa sinirleniyorlar. Bu onlar açısından normaldir. Ve bir okul öncesi çocuğu bunu nasıl görür? Korkuyor, dünya yıkılıyor gibi görünüyor, onu sevmiyorlar ve kimsenin ona ihtiyacı yok. Ayrıca, bu zihinsel bir bozukluğa, ebeveynlere ve başkalarına karşı kaba bir tutuma, düşük benlik saygısına yol açabilir. Diğer yarı ile olan ilişki sürekli çökecektir.
Tersi durum: ebeveynler mükemmel bir uyum içinde yaşarlar, kibar ve dostane iletişim kurarlar, kimse kimseye sesini yükseltmez. Bu durumda çocuk güçlü, kendinden emin, arkadaş canlısı ve sakin bir şekilde büyüyecektir. Ruh eşiyle olan ilişkisini uyumlu bir şekilde kurabilecektir.
Çocuk büyüdüğü çevreden, ona karşı tutumdan, çevresindeki yetişkinlerin davranışlarından, hitabında konuşulan sözlerden güçlü bir şekilde etkilenir.
Birçok ebeveyn, çocuklarını sorunları için fark etmeyi bırakır. Ailelerini geçindirmek için para kazanmaya çalışırlar ancak bu sorunların baskısı onları çocuklara kaba, bağırıp çağırmaya sevk eder. Normal iletişim için zaman yoktur. Bu genellikle tek ebeveynli ailelerde olur. Bu tür ebeveynler çocuklarını tanımazlar ve onları tanımaya çalışmazlar. Hayatta kalma ilkesi, insanlığın ilkesi değil, ana şey haline gelir. Bu tür ailelerde çocuklar, anne babalarını mümkün olduğu kadar uzun süre görmemek için geç saatlerde dışarı çıkmayı tercih ederler.
En üzücü gerçek şu ki, böyle bir çocuk büyük olasılıkla insanlardan kaçınacak, gelecekte bir çiftle ilişkisini kuramayacak veya genellikle kendi içine çekilecektir. Ayrıca birçok kompleksi olacak, çünkü ebeveynlerin çocuklarını hiçbir şey için övmek için zamanları yok. Ne yazık ki, zaman sadece yapılmayan bir şey için azarlamadır.
Bir çocuğa çocuklukta verilen herhangi bir acı, onun geleceğini ve ebeveynleri ile olan ilişkisinin geleceğini etkileyecektir. Bu tür şikayetleri unutmak çok zordur, özellikle de ebeveynler tüm bunları önemsiz görüyorsa ve bu tür durumlar için özür dileyemiyor veya istemiyorsa. Bir çocuk büyüdüğünde, ebeveynleri ile iletişimi boşa çıkabilir. Doğum günü çağrısı bile olmayabilir. Herhangi bir ebeveyn, gelecekteki çocuğu için ne yaptığını düşünmelidir. Belki de gelecekte ortaya çıkabilecek sorunları çözmek için onunla sohbet etmenin tam zamanıdır.
