Gelecekteki bir eş seçmek çok ciddi ve çok zor bir konudur. Her kadının “koca adayı” için kendi gereksinimleri vardır. Çocuk sahibi olmayı planlıyorsa, seçilen kişinin babalık içgüdüsüne sahip olup olmadığıyla kesinlikle ilgilenecektir.
Doğada böyle bir içgüdü olmadığı için hiçbir insanın babalık içgüdüsüne sahip olmadığını söylemek güvenlidir. Bazı yüksek hayvanlarda, örneğin gorillerde, erkek yavru yetiştirme döneminde dişiyle ilgilenir - ama tam olarak dişiyle ilgili. Onun için yavrular yok, dişi ölecek - erkek onlara bakmayacak. İnsanda da babalık içgüdüsü yoktur.
Bir erkeğin annelik içgüdüsünün bir benzerine sahip olabileceğini felsefi bir varsayım düzeninde hayal etsek bile, onun varlığını veya yokluğunu ancak bir çocuğun doğumundan sonra belirlemek mümkün olacaktır. Annelik içgüdüsü, kadınlarda bile yaygın olan yanlış anlayışın aksine, çocuk sahibi olma arzusunu hiçbir şekilde etkileyemez, ancak doğan bir çocukla temas ettikten sonra hareket etmeye başlar. Ana rahminde bile olmayan bir çocuğun soyut görüntüsü olan "tetikleme mekanizması" içgüdüsü evrim sürecinde oluşturulamamıştır, soyut düşünce bunun için çok gençtir, insandan başka tek bir hayvan yoktur. ona sahip.
Çocuk edinme arzusu veya isteksizliği, ebeveyn olma isteği veya isteksizliği içgüdüler tarafından değil, yetiştirilme, bir değerler sistemi, sosyal tutumlar ve değer yönelimleri tarafından belirlenir. Gelecekteki yaşam partnerinin yaşam kurallarının neler olduğunu öğrenmek kesinlikle mümkün ve gereklidir.
Bir "aile idolü" olarak yetiştirilen bir adam, bir baba değil, karısının "ikinci çocuğu" olacaktır.
Çoğu erkeğin büyüdüğü aileye bağlıdır, bu nedenle gelecekteki akrabalarla tanışma zorunludur. Babasız büyümüşse, bu sosyal rolü kabul etmeye hazır olmadığı ortaya çıkabilir. Çocuksu bir adamın, hem ebeveynleri hem de büyükanneleri ve büyükbabalarının tüm yaşamları boyunca "kollarında taşıdığı" bir baba olmaya hazır olması pek olası değildir. Böyle bir yetiştirmenin dolaylı bir işareti, günlük çaresizliktir: çorba bile kendi başına ısıtılamaz.
Bir erkeğin erkek veya kız kardeşleri, özellikle daha küçükleri ve büyük bir yaş farkı varsa harikadır, o zaman gelecekteki bir ebeveynin bazı niteliklerini zaten edinmeyi başarmış olması muhtemeldir.
Gelecekteki seçilmiş kişiyle birlikte çocuk sahibi olan arkadaş ve akrabaları ziyaret etmek ve bir erkeğin çocuklarla nasıl iletişim kurduğunu izlemek faydalıdır. Çocukların onu rahatsız ettiği, reddedildiği açıksa, kendinizi bunların başkalarının çocukları olduğuna ikna etmemelisiniz, ancak kendi çocuğuna daha iyi davranacaktır - bir erkek için kendisinin ve diğer insanların çocukları arasında pek bir fark yoktur.
Bir kadının olası hamileliğini öğrenen bir erkek, kürtaj hakkında konuşmaya başlarsa, onunla ilişkileri derhal kesmek daha iyidir: hayatta güvenilir bir arkadaş olmayacaktır.
Bir erkek ve bir kadın arasında zaten bir yakınlık oluşmuşsa, hamilelik şüphesini bildirerek (sonuçta her şüphe doğrulanmaz) küçük bir yalan söyleyebilir ve sevgilinin tepkisine bakabilirsiniz. Bir erkek bu mesajı bir talihsizlik olarak görürse, büyük olasılıkla çocuk sahibi olmayı düşünmez. Babalığa odaklanan herkes, zor maddi ve finansal koşulların varlığında bile hemen neler yapılabileceğini düşünmeye başlar - bir daire kiralamak, ikinci bir iş bulmak vb.
Adam bir el ve kalp teklif ederse ve kadın rıza ile cevap verirse, onunla açıkça kaç çocuğun olması gerektiğini, planlanmamış bir hamilelik durumunda ne yapılması gerektiğini, intrauterin patolojinin tespiti veya onunla açıkça tartışmak gereksiz olmaz. engelli bir çocuğun doğumu. Belki de bu tür konuşmalar düğün öncesi için yeterince romantik görünmüyor, ancak tüm hayatınız boyunca acı çekmektense düğünü zamanında iptal etmek daha iyidir.
