Çocuklar arasındaki iletişim ve ortak oyunlar her zaman sakin ve neşeli değildir. Ebeveynler genellikle şiddetli çatışmalara, davalara ve hatta kavgalara tanık olurlar. İlk dürtü, durumu kendi elimize almak ve herhangi bir şekilde kavgayı hiçbir şeye indirgemek, ancak daha ayık bir düşünceyle, sevgi dolu herhangi bir ebeveyn, durumun bu şekilde çözülemeyeceğini anlayacaktır, daha anlamlı ve derin bir yaklaşımdır. gereklidir. Babalar ve anneler için, ortaya çıktıysa, çocuklar arasındaki bir çatışmayı nasıl çözeceklerini ve hangi durumlarda olanlara müdahale etmemenin daha iyi olduğunu bilmeleri faydalı olacaktır.
Çocukların çatışmaları, dünyayı tanımanın bir yolu ve kendini sunma fırsatı olarak hizmet etmeleriyle ayırt edilir. Deneme yanılma yoluyla küçük çocuklar, yaşamdaki ve toplumdaki yerlerini anlamaya ve bulmaya çalışırlar. İlk başta, tüm bunlar bilinçsizce ve sezgi düzeyinde gerçekleşir. Ebeveynler, çocuklar arasındaki çatışmaları ne kadar ciddiye alacaklarına kendileri karar vermelidir - bu, erken yaşlardan itibaren çocuğun iletişim kurma ve farklılıkları çözme becerisini geliştirmesine yardımcı olacaktır.
Çocuklar Kavga Ettiğinde Ebeveynler Ne Yapmalıdır?
Çocuklar arasındaki tüm şikayetlerin ve kavgaların kendi başlarına çözüleceğini varsaymayın. Çocuklar duyguları konusunda o kadar açık fikirlidirler ki, ebeveynlerinin yardımı olmadan onları kontrol edemezler. Ancak yetişkinlerin görevi, bir takımda nasıl davranacağını bilen bağımsız ve aklı başında bir insan yetiştirmekse, çocukların oyununa müdahale yeterince ince olmalı ve psikolojik bir tehdit oluşturmamalıdır. Çocuklar arasındaki anlaşmazlıkları çözerken dikkat edilmesi gereken birkaç önemli nokta vardır.
1. Objektiflik eksikliği, bir yetişkinin yanlış sonuçlara varmasına neden olabilecek ana nedendir. Kendi sevdiğiniz ve sevmediğiniz dünyadan uzaklaşmayı öğrenin, size kabadayı veya yaramaz biri gibi göründüğü için bebeğe biraz daha kötü davranmayın.
2. Kişisel alan sorunu, barikatların karşı taraflarındaki yetişkinleri bile ayırabilir. Çocuklara ilk günlerden itibaren başkalarının ve kendi bölgelerine saygı duymayı öğretin. Bu her şey için geçerlidir: kişisel bir köşe, oyuncaklar, eşyalar, yemekler (ailede kabul edilirse). Ancak sahiplik kavramı, başkasının oyuncaklarını alamayacağınız veya kendinizinkini başkasına veremeyeceğiniz anlamına gelmez. Çocuklara nezaket, dayanışma küçük yaşlardan itibaren öğretilmeli ve başkalarını memnun eden bir şey yapma arzusu onlarda ücretsiz ve ücretsiz olarak geliştirilmelidir. "Vermeyeceğim - geri vereceğim" temelinde gelişen çatışmalar gürültü olmadan yatıştırılmalıdır. Bazen çocukları mülkiyet paylaşımından uzaklaştırmak ve daha sonra sorunu onlarla tartışmak yararlıdır.
3. Çocuklarınızı küçümsemeyin. Birçok çatışmayı kendileri başarıyla çözerler. Bazen dışarıdan bir gözlemci olmak ve olayların gelişimine müdahale etmemek yararlıdır (sadece ahlaki ve fiziksel sağlığa tehdit oluşturmayan durumlardan bahsediyoruz). Kavga tırmanırsa, çocukların yardıma ihtiyacı olup olmadığını sakince sorabilirsiniz. Genellikle kendileri şikayetler ve gözyaşları yoluyla bir başkasının yetişkinlerin müdahalesini isterler veya tersine her şeyi kendileri çözmeyi tercih ederler.
Yetişkinler çocuklar arasındaki çatışmayı nasıl çözebilir?
Her durumda, ebeveynlerin görevi, çocuklara hayatın sıkıntılarıyla ve olanlardan memnuniyetsizlikle başa çıkmayı öğretmektir. Ve bu, küçükken yapılmalı ve bir yetişkinin otoritesi hala oldukça yüksek.
İdeal olarak, çocuk davaları ve anlaşmazlıkları sırasında yetişkinler, çocukların duygularını doğru yöne kanalize etmek için kasıtlı kelimeler kullanan pasif arabulucular olarak kalmalıdır.
1. Gürültülü ortamlarda neler olup bittiğine çocuklarınızın gözlerini açın. Herkes durumu gördüğü gibi anlatsın. Çoğu zaman, masum alay ve hakaretler ömür boyu sürecek psikolojik travmalara dönüşebilir ve zamanında yetişkin müdahalesiyle bu önlenebilir.
2. Çocuklara sorunu çözmenin anahtarını verin, her birinin çatışmayı nasıl çözeceğine dair kendi versiyonunu önermesine izin verin. Ortak çabalarla bir çıkış yolu bulunamazsa, sakince oyunun bittiğini söyleyin ve çocuklar oyunu sürdürmekle ilgileniyorlarsa, örneğin birbirlerine boyun eğmek için makul bir uzlaşmaya varmaları gerekir.
3. Gelecekteki karışıklığı önlemek için çocukları yeni kurallar koymaya teşvik edin. Bir çatışmayı birlikte çözmeyi başardıysanız, sonucu pekiştirin, her çocuğun ortak nedenin başarısına katkısını övdüğünüzden emin olun.
Bebeklerin etkilenebilirliğini hatırlayın: şiddetli çatışma anlarında duygularını başka bir şeye çevirin - daha az canlı ve etkileyici değil. Daha sonra, hava soğuduğunda geçmişi hatırlayın ve bir süre önce meydana gelen bir sorunu tartışın. Her şeyin yoluna girmesine izin vermeyin, hiçbir şey olmamış gibi davranmayın.
Çocuklar arasındaki çatışmayı çözmek için her çocuğun konumuna girin, dünyaya onun gözünden bakın, çocukluğunuzu hatırlayın, gözyaşlarını ve sitemleri göz ardı etmeyin, çünkü bir çocuğun ruhunun kırılganlığı yaşam için bir iz bırakır.
Çocukların hareketlerine bakın. Bildikleri ve yapabildikleri her şeyi onlara sunuyoruz ve davranışlarınızda sizi endişelendiren bir şey varsa, daha yakından bakın, belki de bu sadece kendi davranışınızın bir tepkisidir.
Son olarak, çocuklara bir takım oldukları hissini verin. Bırakın yaramazlık yapsınlar, yaramazlık yapsınlar ama o anda aralarında birliğin doğduğunu hissettiyseniz geri çekilin. Sınırı biraz geçmiş olsalar da en çok çocukların bir arada olması sevindirici olmalı.
