Çizim, küçük çocukların favori aktivitelerinden biri olarak adlandırılabilir. Çocuk çiziminin birçok yönü psikologlar tarafından analiz materyali olarak kabul edilir. Böyle bir yön, siyah veya diğer koyu tonların seçimidir. Çocuklar, eylemlerinin nedenlerini her zaman açıklayamazlar ve ebeveynler boşuna tamamen paniklemeye başlar. Siyah tercihinin tamamen normal nedenleri olabilir.
Siyah kasvetli anlamına gelmez
Çocuklar çevrelerini olabildiğince aydınlık, zıt hale getirmeye, kendilerini ve bu dünyada ne yaptıklarını vurgulamaya çalışırlar. Bu yüzden çizim yaparken siyahı seçerler, çünkü genellikle beyaz bir arka plan üzerine - bir kağıt yaprağına - çizerler. Birçok tişörtün dışında bebek siyaha çekilirse, bu onun depresyonda olduğu, olumsuz duygular yaşadığı veya bir nedenden dolayı endişelendiği anlamına gelmez. Sadece beyaz teni için bu aynı zamanda en zıt seçenek. Çevresindeki tüm nesnelerde öyledir.
Başka bir durumda, çocuğun seçimi mantık tarafından belirlenir. Çocukça olsun, ama mantıkla. Çocuğa, örneğin çizimde neden siyahı seçtiğini sorabilirsiniz. Bazıları yetişkinler için şaşırtıcı, ancak çocuklar için tipik olan şeylere cevap verecektir: diğer tüm renkler siyah boya ile boyanabilir, ancak onunla hiçbir şey boyanamaz. Siyahın diğer tüm renkleri yendiği ortaya çıktı.
Başka bir seçenek de, adamların tüm oyunu resimden düzenlemesidir. Bu tür oyunlarda en akıl almaz şeyler siyahın arkasına saklanabiliyor. Aşağıdaki ifadeler burada tipiktir: “Maymun nerede? Maymun siyah rengin arkasına saklandı! Oynayan ve neşeli bir çocuğun bir şeye boğulduğunu gerçekten düşünebiliyor musunuz?
Çevreye rağmen seçim
Diğerlerine göre siyahı seçmenin bir başka nedeni de çevreye aykırıdır. Bu, olumsuzluk ve inkarın ilk ortaya çıktığı 3 yıllık bir krizle başlayabilir ve neredeyse ergenliğe kadar devam edebilir. Ve bazıları için, bu tür tezahürler genellikle ömür boyu kalır.
Burada çocukların eylem mekanizması şöyledir: “Öğretmeni en çok rahatsız eden rengi seçeceğim”, “Annem sevmediği için siyah alacağım”, “Herkes şaşıracak: herkes akıllı, ama ben siyahım!”. Bazen, ergenleri, diğer konularda onlarla aynı fikirde olmasalar bile, gayri resmi olmayanların doğasında bulunan görünüme götüren bu düşüncelerdir.
Olan bitene tepki
Çocuklar, çevrelerindeki dünyadaki dış değişikliklere çok bağımlıdır. Kir, sulu kar, yağmur, çıplak ağaçlar, bulutlar ve rüzgar bebeğin çizimine iyi yansıyabilir. Aniden kirli kahverengi, gri, siyah renklerle resim yapmaya başlamasına şaşmamalı. Ama güneş çıkıp gökyüzü maviye döner dönmez bebek yine güneşi yaprağın ve parlak çimenin köşesine çeker.
Endişelenmeye ne zaman başlamalı
Elbette, bazen çocuklar ailede, anaokulunda veya okulda olup bitenlere karşı tutumlarının bir ifadesi olarak siyahı kullanırlar. Çevrenin saldırganlığını görürlerse, çığlıklar duyarlarsa, kazara veya özel bir darbe alırlarsa, zorbalığa katlanırlarsa, nedense hakkında konuşmak istemedikleri olumsuz düşünceleri olabilir, ancak aynı zamanda bunları ifade edebilirler. çizimlerde.
Çevresindeki çocuklara, bu çocukların anne-babalarına, eğitimcilere, öğretmenlere ve diğer yetişkinlere bebeğin anne-babasının görmediği bir anda nasıl davrandığını sormalısınız. Belirli sorunlar tespit edildiğinde, bunların bağımsız olarak veya uzman psikologlarla çözülmesi gerekir. Her şey sakinse, aile sevgi ve uyum içinde yaşıyorsa, çocuk diğer bebeklerle sosyal ve arkadaş canlısıysa, endişelenmek için bir neden yoktur ve bebeğe sevdiği renkleri seçme fırsatı vermeniz yeterlidir.
