Muhtemelen, çocukluktaki her insan sadece nerede yaşamak istediğini düşünmez. Tabii ki, burası rahat, rahat ve güzel olmalı. Ancak benim için kişisel olarak nerede yaşayacağım değil, kiminle yaşayacağım daha önemli.
Malzeme alımı
Daha önce, öğrenciyken ve büyük bir şehirde yaşarken, sonsuza kadar orada kalmayı hayal etti. Ne de olsa kendisi, iki okulun, bir kliniğin ve bir sinemanın bulunduğu küçük bir kasabadan, bölgesel bir merkezdendi. O zaman büyük bir şehir kendini, mesleğini, hayattaki bir yeri, mutluluğu bulabileceğin yer gibi görünüyordu. Tüm hayatını yaşamak istediğin yerin tam olarak burası olduğunu düşündüm.
Beş öğrenci yılı hızla geçti. Diplomanın savunması geride kaldı, iyi bir iş çıktı ve hatta kendi köşemi almayı başardı. Görünüşe göre hayaller gerçekleşmeye başladı. Azim, sabır, sıkı çalışma, 25 yıl boyunca yeterince başarılı olmasına yardımcı oldu. Yapacak çok az şey vardı - listedeki son mutluluktu. Ama gelmedi. Para, bir daire, istenen arabanın satın alınması artık gerçek bir zevk getirmiyordu. Evet, tüm bunlar hayatı kolaylaştırdı. Ama ben sadece rahat değil, mutlu yaşamak istiyordum.
Ruhun kanatlanabilmesi için
Bir keresinde yaya geçidinde neredeyse bir erkeğe, daha doğrusu bir erkeğe çarpıyordu. Korku kelimelerle ifade edilemez, çünkü bu onun yoldaki ilk hatasıydı. Hiçbir şeyin hayatını ve sağlığını tehdit etmediği ortaya çıktı, iletişim kurmaya başladılar, çünkü Pavel (yolda dikkatsizliğin kurbanının adıydı) zeki, ilginç ve genel olarak konuşması hoş bir insan olduğu ortaya çıktı.
Bir ilişki başladı. Bir an düşündü: "Bekle!" Kalbim göğsümden fırladı, onun sesiyle çırpındı. Aniden bir "AMA" ortaya çıktığında, gıpta edilen teklif zaten yapılmıştı. Sağlık nedenleriyle Pavel, fabrikaların ve makinelerin dışkısında boğulduğu için şehirde uzun süre kalamadı. Küçük bir köyde kendi evinde yaşadı, kırsal bir okulda öğretmen olarak çalıştı ve boş zamanlarında hayvancılıkla uğraştı. Hemen kategorik olarak reddettiği için şehre taşınmasıyla ilgili bir soru yoktu.
İş, arkadaşlar, eğlence, az çok düzenlenmiş bir yaşam - her şeyi bırakıp köyde yaşamak için taşınmak zorunda kaldı. Açıkçası, böyle bir olasılık korkunçtu, elde edilen faydaları kaybetmek üzücüydü. Tereddüt etti. Ancak, manevi uyum arzusu ve bir aile kurma arzusu sonunda kazandı.
Şimdi de lisede öğretmen olarak çalışıyor. İki çocuğu ve şefkatli bir kocası var. 10 yıl sonra, tüm hayatını yaşamayı hayal ettiği yerin burası olduğu anlaşıldı. Sonuçta, haritadaki coğrafi konuma bağlı değil, asıl mesele, her zaman bekledikleri bir ev ve aile olmasıdır.
