Ünlü bir atasözü der ki, "Sahip olduğumuza sahip çıkmıyoruz, kaybettiğimizde ağlıyoruz." Bu, özellikle akrabalarının ve arkadaşlarının ölümünden sonra insanların yaşadığı duygular için geçerlidir.
Bir cenazeye katılmak genellikle sadece kedere değil, aynı zamanda sürprize de neden olur. Bu üzücü olayda, ölen kişiyi tanıdığından ve sevdiğinden kimsenin şüphelenmediği insanlarla tanışabilirsiniz. Kişi, ölümden sonra, bir kişinin hayatta olduğundan daha fazla değer vermeye başladığı izlenimini edinir. Bununla birlikte, ölen kişiyle sürekli iletişim kuran arkadaşlar ve tanıdıklar ve hatta bazen onunla yaşayan akrabalar tarafından benzer duygular yaşanır - aniden kaybettikleri için ne kadar değerli olduklarını anlarlar.
Avantajlar ve dezavantajlar
Her insanın belli bir meziyeti vardır. Ancak tamamen kusurlardan yoksun hiçbir insan yoktur, bu nedenle, en yakın kişiyle bile, herhangi biriyle iletişimde, kaçınılmaz olarak hoş olmayan anlar ortaya çıkar. İnsanları rahatsız eder, rahatsızlık yaratır.
Avantajlar reddedilmeye neden olmaz - aksine başkaları için rahat bir durum yaratırlar, bu nedenle hafife alınırlar. İnsanlar, akrabalarının ve arkadaşlarının kendileri için uygun olan niteliklerine dikkat etmeye meyilli değildir.
Bir kişi öldüğünde can sıkıcı anlar olmaz, ancak sahip olduğu hoş nitelikler kalmaz ve sonuçta sevdikleriniz tezahürlerine alışır. Tahriş edecek ve incitecek bir boşluk ortaya çıkıyor - “aniden” bir baba, erkek kardeş veya arkadaşla iyi olduğu ortaya çıkıyor, ama şimdi öyle olmayacak.
Örneğin, bir kişi, bir meslektaşının kendisi için her zaman bir işyeri hazırlamasına ve bunu fark etmeden hafife almasına alışabilir, ancak aynı zamanda tatsız alışkanlığından herhangi birine kesinlikle dikkat edecektir. Ancak oda arkadaşının cenazesinden sonra işe gelecek ve işyerinin hazır olmadığını görecek… Her zaman "boşluk hissi" çok pragmatik değil, her zaman bir akraba, arkadaş ve hatta tanıdık kaybına eşlik ediyor..
Bellek koruma mekanizması
Hafıza, kazara "ışık" olarak adlandırılmayan ölen kişinin görüntüsünü korur. İnsan ruhunun, biri olumsuz duygulara neden olan anıları bloke eden bir dizi savunma mekanizması vardır.
İnsanlar ölen sevdiklerini hatırladığında, hafıza çoğunlukla olumlu anları "kusar". Bu yüzden oğlu annesiyle nasıl kavga ettiğini hatırlamıyor - çocukluğunda onu nasıl okşadığını, onunla nasıl ilgilendiğini hatırlıyor.
Ölen kişinin olumsuz anılarını engelleyerek ve geçmişten çoğunlukla hoş olayları hatırlayarak, kişi ölen kişiye yaşamı boyunca olduğundan daha fazla değer vermeye başlar.
