Ebeveynler, çocuklarının hırsızlık yaptığını fark ederse, sakinliğini korumakta çok başarısız olurlar ve sorun hakkında aşırı endişe duyarlar. Hırsızlığı genellikle ebeveynlik başarısızlıklarıyla ilişkilendirirler. Ya da tam tersi, bunu bir çocuğun hırsızlığa yatkınlığı olarak algılar ve bebeğinin tüm aile için bir yüz karası olduğuna inanırlar. Aslında, her şey o kadar korkutucu ki, çocuğu çalmaya iten hedefleri sakince düşünmeniz gerekiyor.
Hırsızlığın birkaç nedeni vardır. Üç tane var.
Birincisi, vicdan azabı duymadan bir şeye sahip olma arzusu olabilir. Bu tür hırsızlıklar çoğunlukla münferittir ve devamı veya tekrarı olmayıp kendine has özellikleri vardır. Bunlar, hem okul öncesi hem de genç bir çocuk çalabileceğinden çocuğun yaşını içerir. Ayrıca, böyle bir hırsızlık nedeninin özellikleri, kötü bir eylemin anlaşılmasını ve günaha karşı direnememeyi içerir. Ve elbette bu, zararın farkındalığı ve böyle bir eylem için mazeret yaratılmasıdır.
İkincisi, çocuk psikolojik tatminsizliğinden dolayı hırsızlık yapabilir. Hırsızlıklar genellikle ilkokul öğrencileri tarafından yapılır. Bu, bir çocuğun bir zamanlar önemsiz bir şey çalması ve kimsenin buna önem vermemesi nedeniyle olur. Sonra kimsenin ona bir şey söylememesinin o kadar da kötü olmadığını fark eder. Ayrıca, bir çocuk psikolojik travma veya aile ilişkilerinin duygusal soğukluğu nedeniyle çalabilir.
Üçüncüsü, bu çocuğun gelişmemesi ve yetiştirilmemesidir. Çocuğunuzun sırf bir başkasının iyiliğini kazanmak için bir şeyler çalması mümkündür. Örneğin, bu parayla birisiyle paylaşmak için tatlılar veya sadece biblolar alacak. Bu çalma nedeni, çocuğun dikkati kendine çekmek istediğini düşündürür.
Bu nedenler hırsızlığın ortaya çıkmasındaki ana etkenlerdir. Bu tür olaylarla karşılaşmamak için en ufak kayıplara bile dikkat etmeniz, ayrıca nerede ve ne kadar paranız olduğunu bilmeniz gerekiyor. Çocuğun paranın sadece çalışarak kazanıldığını bilmesi zorunludur.
