"Asla fazla sevgi yoktur" ilkesinin rehberliğinde bazı ebeveynler, çocuklarını yalnızca endişeli bir özenle değil, aynı zamanda sürekli kontrol ve himaye ile bastırırlar. Böyle bir aşırı korumanın (aşırı koruma) nedeni çeşitli faktörler olabilir: yalnızlık korkusu, aşkta memnuniyetsizlik hissi, güvensizlik, çocuğa güvensizlik, güç arzusu, kendi çocukluk tarihinin tekrarı. Bununla birlikte, bu tür bir yetiştirme, çocuğun gelişimi için birçok olumsuz sonuca sahiptir.
Talimatlar
Aşama 1
Aşırı koruma türleri
1. Hoşgörülü - çocuğa her şey ve daha fazlasına izin verilir. Çocuk "evrenin merkezine" yerleştirilir, rahatı, sağlığı ve esenliği her şeyden önce gelir ve diğer aile üyelerinin çıkarları dikkate alınmaz. Çocuğa herhangi bir talep, yasak, ceza ileri sürülmez. Çocuğun kaprisleri hemen yerine getirilir. Ebeveynler çocuğa onun bir dahi, en iyisi olduğu konusunda ilham verir.
Tabii ki, anaokulunda böyle bir çocuk için kolay olmayacak ve okuldaki öğretmenler müsamahakarlık konumuna göz yummayacaklar. Akranlar da şımarıklardan yana değildir. Çocuk, ebeveynlerinin beklentilerini karşılayamadığında, bunu duygusal bozukluklar, kompleksler ve düşük benlik saygısı izleyecektir.
Adım 2
2. Zorlu - hiçbir şeye ve asla izin verilmez. Çocuk sürekli gözetim altındadır, ebeveyn kontrolü altındadır. Evde, çalışmalarında, çeşitli ders dışı etkinliklerde birçok sorumluluğu vardır. "Zorunlusunuz" - çoğu zaman çocuğun duyması gerekir. Çocuk, en ufak bir adımını anne ve babasına bildirmeli ve yetişkinlerin gereksinimlerine kusursuz bir şekilde uymalıdır.
Yeteneklerinde belirsizlik, inisiyatif eksikliği, kendi konumlarının eksikliği, izolasyon, başkalarıyla sınırlı iletişim. Ergenlik döneminde çocuk, anne ve babasının haksız muamelesini fark eder ve onların otoritesine karşı isyan etmeye başlar.
Aşama 3
Anne babalar çocuklarına sevgi ve ilgi göstererek düşünceli davranmalıdır. Eğitmek sizin sorumluluğunuzdadır, kırmak değil. Çocuklarınıza iyi bakın!
