Bir çocuğun ortaya çıkması ve büyümesi ve yetiştirilmesiyle ilgili her şey sadece en mutlu aşama değil, aynı zamanda bir stres kaynağı, yeni koşullar karşısında kafa karışıklığıdır. Zorluklarla karşı karşıya kalan ebeveynler, kendilerine, doğanın amaçlandığı ve toplum tarafından ilan edildiği gibi, çocuğu bu kadar saygıyla sevip sevmediklerini soruyorlar.
Talimatlar
Aşama 1
Bir çocuğa sevgiyi hissetme yeteneği belirli koşullara bağlıdır. Bu, hem kendinizin büyüdüğünüz ve büyüdüğünüz olumlu bir atmosfer, hem de eşiniz ve diğer aile üyelerinizle çatışma durumlarının olmaması ve fiziksel ve zihinsel sağlık durumudur. Bu koşullardan herhangi biri olumsuz ise, duygusal durum üzerindeki olumsuz etkiyi etkisiz hale getirmek veya azaltmak için özen gösterilmelidir.
Adım 2
İyi duygusal esenlik, dokunsal hisler gerektirir - sarılmalar, vuruşlar, öpücükler. Çocuğu bir kez daha kollarınıza alma fırsatını ihmal etmeyin, ona nazikçe sarılın. Böylece, karşılıklı kabul, sıcaklık ve olumlu duygular karşılığında verme ve alma işaretleri alışverişini başlatın ve destekleyecektir.
Aşama 3
Sevgi, ait olma, bir başkası tarafından ihtiyaç duyulma ihtiyacı, temel insan ihtiyaçlarından biridir. Hayatında en önemli veya en önemli insanlardan biri olduğun bir çocuk kadar kimsenin sana ihtiyacı yok. Bu gerçeğin farkındalığı, güç ve ilham verebilir, kişisel gelişimi destekler, potansiyel fırsat ve yeteneklerin gerçekleştirilmesine yardımcı olur. Potansiyelinize ulaşmanıza yardımcı olduğu için çocuğunuza minnettar olun.
4. Adım
Erken yaşlardan itibaren, bir çocuğun onunla sadece endişe içinde değil, aynı zamanda rahatlamak, eğlenmek için de zaman geçirmesi gerekir: en sevdiğiniz müziği dinleyin, yürüyüşe çıkın ve seyahat edin. Gelecekte, her ikisinin de ilgisini çekecek ortak izleme ve okuma için filmler ve kitaplar seçin, çocuğa hobiye ilgi gösterin. O zaman çocuk, boş zamanlarını geçirmek için iyi bir arkadaş, hoş bir arkadaş, inanılmaz derecede değerli olan oyunlarda bir ortak olacak.
Adım 5
Kendinize hata yapma hakkı verin, ilişkide bir şeyler ters giderse kendinizi ve çocuğunuzu suçlamayın. Sorunlarla baş edemiyorsanız, uzmanlardan veya daha deneyimli akrabalardan yardım almaya çalışın. Kendiniz ve çocuğunuz için hataları affedin, hayatınızı suçluluk duygusuyla zehirlemeyin. Bilinen bir özdeyişi yeniden ifade etmek gerekirse: Sevgi dolu bir ebeveyn olmak istiyorsanız, öyle olun.
