İyi - herkes bu konseptle çalışır, ancak bir kişiden ne demek istediğini açıklamasını isterseniz, büyük olasılıkla bunu kısaca yapamayacak. Tüm tartışma, iyinin felsefi bir kavram olduğu gerçeğine çabucak inecek ve herkes bunun ne olduğunu zaten biliyor, çünkü insanlar bunu kalplerinde hissediyor. Ancak bu tür kavramları tam olarak açıklamak, filozoflar için en ilginç görevdir.
Batı geleneğinde iyilik
İyi, ahlaki ve etik kategorileri tanımlayan terimleri ifade eder. Bu bir etik kategorisidir. Günlük anlamda, iyi olan, mutluluk veya neşe getiren ve sevgiyi kazanmanıza izin veren her şeye iyi denir. Üstelik, günlük yorumlama bazen, bazı fenomenlerin faydaları ilk bakışta açık olmadığında, ancak sonunda iyi olduğu ortaya çıktığında, "karmaşık" mal türlerine izin verir.
Batı dünyasının filozofları uzun zamandır iyiyi kötü ya da kötü kategorisiyle karşılaştırarak tanımlamaya çalışmışlardır. İyilik, kötülüğe tamamen zıt bir şeydir ve eğer iyilik faydalıysa, kötülük zararlıdır. Dünyanın bu iyi ve kötü bölümlere ayrılması, özellikle Batı dünyasının özelliğidir. Eski Yunanlılar bu tür amansız zıtlıkların temellerini attılar ve daha sonra Hıristiyan dini bu ayrımı daha da geliştirdi.
Böylece Hıristiyanlıkta iyiye ilahi bir statü verilir ve bu yönüyle mutlak hale gelir, Tanrı'nın takdirine dönüşür. Bu, ek günlük yorumlar almanızı sağlar, örneğin, iyi geri dönüşlerin ve kötülüğün cezasız kalmayacağına inanılır.
İyilik çıkar gözetmemelidir, çünkü eğer kâr elde etme amacıyla yapılırsa, bu artık pek iyi değil, ticari işlemler kategorisinden bir şeydir.
Doğu geleneğinde iyilik
Doğu geleneğinde, iyi kavramını mutlaklaştıran bir din olmadığı gibi, dünyanın iyi ve kötü yönü olarak net bir ayrımı yoktur. Örneğin, iyi ve kötünün yin ve yang olarak adlandırıldığı Taoizm, bunların dünyayı yöneten eşit güçler olduğuna ve birinin olmadan diğerinin düşünülemeyeceğine inanır. Yin ve yang birlikte dünyanın dayandığı bir uyum yaratır. Kötülüğü yok etmek, evrenin varoluş ilkesinin altını oymak demektir.
Taoizm'de, dünya sonsuz olduğu için dünyayı iyi ve kötü olarak ayırma girişiminin sonuçsuz olduğuna ve böyle bir bölünmenin de sonsuz olarak yapılması gerektiğine inanılır.
Aynı zamanda, her Doğu dini geleneğinde, varlığın olumsuz olarak kabul edilen belirli yönleri göz önünde bulundurulur. Örneğin, Budizm'de olumsuz yön, canlı bir varlığa acı veren sürekli yeniden doğuştur. Bir insanı hayatın uçurumuna çok fazla daldıran her şey kötü olarak kabul edilir, yani bunların hepsi tutku ve arzulardır.
Hinduizm'de iyilik, kalp çakrasını takip etmek ve mümkün olduğunca açmaya çalışmaktır. İslam, bir Doğu geleneği olmasına rağmen, iyilik ve kötülük anlayışında Hıristiyanlığa diğer dinlerden daha yakındır. En "uygun" iyi anlayışı Konfüçyüsçülük tarafından verilir: Konfüçyüs, iyinin bir kişinin kendisi için iyi olduğunu düşündüğü şeydir.
