Birçok anne endişeyle çocuğun yerinin değiştirildiğini söylüyor. Aynı zamanda, bunun, çocuğun yaşı üç yıla yaklaşmaya başladığında gerçekleştiğine dikkat çekiyorlar. Üç yıllık kriz açıklanamaz bir şey. Daha önce sakin olan çocuk sinirlenir ve sinirlenir, sağduyuya aykırı olan kendi "Ben" e sahiptir.
Bu yaşta çocuklar birine vurmayı veya ısırmayı normal kabul ederler. Ebeveynler ve arkadaşlarla kavga etmeye, hakaret etmeye ve genellikle son derece kötü davranmaya başlarlar. Öfke nöbetlerine korkutucu çığlıklar eşlik eder, satın alınmamış bir oyuncak veya şeker, halka açık bir yerde olmanıza rağmen kükremeye ve düşmeye başlamak için bir bahane haline gelir.
Birçok ebeveynin ana hatası şudur: Daha önce sakin bir çocuğun üç yıllık bir kriz sırasında yarattığı tüm mucizelere tepki vermeye başlarlar. Ve çocuklar bunu hisseder ve daha büyük ölçüde kötü şeyler yapmaya başlarlar. Çocuğu dövmek de bir seçenek değil, öfkeli büyüyecek ve anne babasını sevmeyecek ve kemerin pek anlamı yok.
Çocuklar ince psikologlardır, "konser" in hayal ettikleri şeyin kazanılmasıyla sona erebileceği anı hissederler. Sonuçta, bir alışveriş merkezinin ortasında çığlıklarını izlemekten vermek ya da satın almak çok daha ucuz.
Birçoğu, üç yıllık krizin ne zaman sona ereceğini merak ediyor. Kişiliğin oluşumunun herkes için farklı olduğunu kesin olarak söylemek imkansızdır, ancak genellikle dört yaşına kadar kendi kendine geçer. Ve tüm öfke nöbetlerine ne kadar az dikkat ederseniz, çocuk bu şekilde hiçbir şeyin elde edilmeyeceğini o kadar hızlı anlayacaktır. Ve kalbinize başka hamleler ve çıkışlar aramaya başlayacak, asıl şey, çocuğunuzu olumlu yönde etkileyecek olan davranışınız için doğru stratejiyi geliştirmektir.
