Bir çocuk cezalandırılmalı mı? Böyle bir soru elbette herkes tarafından sorulur. Çocuğunuzun davranış şekli, ona karşı tutumunuzun bir yansımasıdır, bu nedenle, birine ceza uygulanırsa, o zaman sadece kendinize!
Ceza tehdidini düşünün: "Oyuncaklarınızı kaldırmazsanız kemer alacaksınız!" veya “Eğer şımartmayı bırakmazsan, seni kötü bir komşuya götüreceğim!”, bu arada, komşu hiç kızgın değil, ama çocuk bunu bilmiyor ve nedense korkuyor. o. Burada yine de etkili bir tehdit görüyoruz ve bence istisnasız tüm yetişkinler bunları kullanıyor.
Ayrıca, çocukların davranışları üzerindeki en iyi etki, gücenmiş anne veya babanın dikkatini sınırlamaktır. Sevdiklerinin bir anda her zamanki onayları, gülümsemeleri, sohbetleri ve yardımları olmadan terk edilmesi durumunda çocuklar çok endişelenirler. Onunla konuşmamak birkaç dakikanızı alır ve bu tür kısıtlamalara ne kadar dayandıklarını göreceksiniz. Buradaki ana şey, bu yöntemi uzun süre kullanmamaktır. Aksi takdirde çocuk kendi içine çekilebilir.
Davranışsal yönetim taktiklerini kullanırken, sık kullanılırlarsa artık etkili olmayacaklarını unutmayın. Her durumda, çocuk size uymuyorsa, önerilen davranışla yeterince ilgilenmediği anlamına gelir. Belirli bir durumda ondan ne istediğinizin tüm avantajlarını ve faydalarını ona nasıl açıklayacağınızı düşünün.
Ne olursa olsun, fiziksel istismar kabul edilemez, onun ruhunu ve gelecekteki ilişkilerinizi olumsuz etkileyebilir. Otoriteniz düşecek, sizden korkacak, size saygı göstermeyecek, güven ortadan kalkacak. Çocuklarınızı alenen azarlamak da kabul edilemez, bununla onları çok korkutuyorsunuz, daha sonra güvensiz, çekingen ve inisiyatifsiz olacaklar.
Bir davranışı düzeltmeye çalışırken, nedenlerini bulmaya çalışın ve önce onları düzeltmeye çalışın. Belki de sorunların temelinde onun bazı korkuları ya da kolayca ortadan kaldırabileceğiniz ve anlatabileceğiniz durumların bazı yönleriyle ilgili cehalet yatmaktadır.
