Mutlu bir ailede herkes mutludur. Ya ebeveynler birlikte olmaktan mutlu olamazlarsa? O zaman çıkış yolu boşanmak. Ne de olsa, sadece bir çocuk uğruna bir aileyi sürdürmek, sonuçta başarısızlıkla sonuçlanacak bir girişimdir.
Evde, aile üyeleri arasındaki ilişkide olan her şey çocuğa yansır. Ve boşanmaya karar veren ebeveynler, dış belirtiler olmasa bile bunun kaçınılmaz olarak çocuklarını etkileyeceğini anlamalıdır. Ve aile içi şiddetin boşanma nedeni haline geldiği ve çocuğun ebeveynlerinden sadece biriyle yaşamasının daha iyi olacağı zamanlar olmasına izin verin, ancak bu yine de ruhunda derin bir trajik iz bırakıyor.
Bir çocuğun duyguları
Küçük bir adam, ebeveynleri boşanmaya karar verdiğinde ne hissedebilir? Sevdiği birinin onu beklenmedik bir şekilde terk etmesi, herhangi bir yetişkin için ağır bir kayıp olacaktır. Bu nedenle ebeveynlerden birinin aileden ayrılacağını anlayan bebek, ikinci ebeveynin de bunu yapmayacağından çok endişelenmeye ve korkmaya başlar. Sürekli onu sevmeyi bıraktıklarını ve daha çok, ayrılmak için suçlanacak kişinin kendisi olduğunu düşünüyor. Çocukların korkuları bu şekilde gelişir. Örneğin: yalnız bırakılma korkusu, artan kaygı, huysuzluk. Bu fobiler çocuğun normal gelişmesine izin vermez ve gelecekte kendi ailesindeki ilişkilerde sorunlara yol açabilir.
Boşanmaya çatışma durumları da eşlik ediyorsa, yeni şoklar korkusu vardır ve çocuk herhangi bir çatışmadan kaçınmaya, ezilmeye ve sessizleşmeye başlar.
