Genel kanının aksine mükemmeliyetçiler doğmazlar, büyürler. Bu olgunun kökleri, bir kişinin çocukluğunda, özellikle ebeveynlerin bir çocuğa nasıl ve ne yapılması gerektiğini, deneyimlerine ve bilgilerine dayanarak gösterdiği ve gösterdiği anlarda vardır. Bağımsız seçim eksikliği nedeniyle, çocuk mizacını ve gelecekteki karakterini etkileyen rahatsızlık yaşar.
Mükemmeliyetçiliğin yaygın bir örneği varlıklı çocuklardır - varlıklı ailelerin çocukları. Bu tür çocukların ezici çoğunluğu maddi olarak sağlanırken, manevi ve manevi destek arka planda kaybolmaktadır. Bu tür ailelerde anne babalar, çocuğun her adımını ve her hareketini önceden belirleyerek çocukların hayatında büyük rol oynarlar.
Standart bir fenomen, bir çocuğun en az "mükemmel" notlara sahip olması gerektiğidir, okuldan mezuniyete vazgeçilmez bir altın madalya ve bir üniversite - kırmızı bir diploma eşlik etmelidir. Öğrenmenin ayrılmaz bir parçası, mümkün olan her yerde birkaç yabancı dil ve liderlik pozisyonunun geliştirilmesidir.
Ebeveynlerin zamanlarının çoğunu işte, çocuklarından uzakta geçirdikleri aileler için ise bunun tersi geçerlidir. Bunu çocukların eğitimli, iyi beslenmiş ve temiz giyimli olması için yapıyorlar. Bunu başarmak için gece gündüz kazandıkları paraya sahip olmak gerekir. Bu tür ailelerdeki çocuklar tamamen bakım ve dikkatten yoksundur, çünkü yorgun ebeveynler genellikle sadece rahatlamak ister ve sıkılmış çocukları umursamıyorlar.
Bu tür durumların sonucu depresyon, çeşitli bağımlılıklar, her türlü stres. Araştırmalar, diğer şeylerin yanı sıra, mükemmeliyetçiliğin ailedeki daha büyük çocukta daha doğal olduğunu gösteriyor.
