Ebeveynlerin her biri genellikle bu soruyu sorar, ancak genellikle, güveni yeniden kazanmak için çok çaba ve sabır gerektirdiğinde çok geç olur. Bu nedenle erken dönemde hatalardan kaçınmak, sıcak ve güvene dayalı bir ilişki kurmanıza yardımcı olacak ve bebeğinizin uyumlu gelişiminin ve ruh sağlığının anahtarı olacak kurallara uymak en iyisidir.
1) Çocuğunuzla arkadaş olun. Çocuğa her zaman iletişim kurmaya hazır olduğunuzu hissettirmek gerekir. Bir çocuğun, endişelerinizi her zaman emanet edebileceğiniz birinin yanında olduğunu hissetmesi ve gün boyunca ona ne ilginç olduğunu söylemesi çok önemlidir. Onu her zaman doğru zamanda ve gereken dikkatle dinleyeceğinizden eminse kendini güvende hissedecektir. Ayrıca, çocuğunuza güveninizi göstermeyi, sırları paylaşmayı ve şu ya da bu hesap hakkında fikrini sormayı da unutmayın.
2) Çocuğun duygularına saygı gösterin. Çocuğunuzun sizinle paylaştığı duygu ve sorunları ne kadar önemsiz ve mantıksız bulursanız düşünün, gülmemeli, duygu ve korkularını küçümsememelisiniz. Tüm zorluklarını ciddiye alın ve onlarla başa çıkmasına yardımcı olun. Çocuk anlaşıldığını ve daha sonra sizin desteğinize ve yardımınıza güvenebileceğini hissedecektir.
3) Ortak eğlence. Bebeğinizle ortak aktiviteler bulun, yemek pişirme veya temizlik konusunda size yardım etmesini isteyin, onsuz baş edemeyeceğinizi söyleyin, ihtiyacını hissetmesine izin verin. Tersine, işlerinde ona yardım etmek için inisiyatif alın. Mümkün olduğunda birlikte oynayın ve yürüyün.
4) Verdiğiniz sözleri tutun. Çocuğunuza tutamayacağınız sözler vermeyin. Aksi takdirde bebek kırgınlık ve hayal kırıklığı hissedecek ve bu tür sistematik durumlar çocuğun gözünde güveni ve otoritenizi zedeleyecektir. Söz verirken, bazı koşulları önceden şart koşmak daha iyidir, örneğin, parka Pazar gezinizin sadece size değil, aynı zamanda hava koşullarına da bağlı.
5) Ve son olarak, bir çocukla güvene dayalı bir ilişki kurarken ana şey, koşulsuz kabul olarak adlandırılan bir temel kural tarafından yönlendirilmektir. Kuşkusuz bir çocuğu kabul etmek, tüm avantajlarını ve eksikliklerini kabul etmek, onu itaatkar veya yetenekli olduğu için değil, sadece olduğu için sevmek anlamına gelir. Ebeveynler çocuklarına ne sıklıkta tereddüt etmeden şu çağrıları kullanırlar: "Uysalsan, seni seveceğim", "Odayı temizlemeden bana gelme", ancak bu ifadeler aracılığıyla çocuğa doğrudan söylenir. şartlı olarak onu sevecekleri kabul edilir …
Ek olarak, bazı koşullarımız çocuk için dayanılmaz hale gelebilir ve sonra ne olacak, hoşçakal ebeveyn sevgisi? Bir çocuğun sevginizin güvencesizliğini hissetmesi, bir şekilde bunu hak etmesi gerektiği, yanlış bir şey yaparsa, onu çok ihtiyaç duyduğu duygudan mahrum bırakabileceğinizi hissetmesi imkansızdır. Bilim adamları uzun zamandır sevgi ihtiyacının temel insan ihtiyaçlarından biri olduğunu ve tatmininin bir çocuğun uyumlu gelişimi için vazgeçilmez bir koşul olduğunu kanıtladılar. Bu ihtiyaç, nazik dokunuşlarda, onaylayıcı bakışlarda, sevgi dolu hitaplarda bulur: "Bizimle doğman çok güzel", "Birlikte olduğumuzda mutlu oluyorum", "Evde olduğun zamanları seviyorum."
"Ev ödevini henüz öğrenmediyse / mükemmel bir not almadıysa / evi temizlemediyse ona nasıl şefkat göstereceğim?" diye düşünüyor olabilirsiniz. Sorunuzun büyük olasılıkla şu inanç tarafından yönlendirildiğini söylemeye cesaret ediyorum: "Önce disiplin, sonra nazik tutum."Ama işte paradoks, böyle bir pozisyon iyi bir şeye yol açmaz, çocuğu ne kadar azarlarsak, o kadar kontrol edilemez hale gelir ve eleştiri, kınama ve sitemlere yanıt olarak, öngörülebilir direniş, mazeret ve çekişme alırsınız. Ve hepsi neden? Çünkü önce, iyi ve güvene dayalı ilişkiler, sonra disiplin ve sadece bunlar temelinde.
