Ebeveynlik, yetişkinlerin cezayı kullandığı kolay bir süreç değildir. Yöntemlerden herhangi birinin belirli sonuçları vardır. Psikologlar birkaç ana ceza türü tanımlar.
Açık saldırganlık
Çocukları saldırganlık yoluyla etkilemek yüzyıllardır uygulanmaktadır. Ayrıca, farklı türlerde olabilir.
Fiziksel saldırganlık bedensel cezayı içerir. Çocuk bir darbeden acı çekmekten korkar, ebeveynin salınımına koşullu bir refleks oluşturur. Bu tür eylemler her zaman küçük aile üyesinin kişiliğini küçük düşürür. Sistematik olarak fiziksel cezaya maruz kalan çocukların şiddete daha yatkın olduğu kanıtlanmıştır.
Bir de sözlü saldırganlık var. Dayak yemez, ancak ebeveynler bu durumda sitem ve kınama yoluyla cezalandırır. Çocuğun kişiliği sürekli olarak olumsuz değerlendirmeye tabi tutulur. Bu tür ebeveynliği kendileri için deneyimleyen çocuklar, düşük benlik saygısından ve artan kaygı düzeylerinden muzdariptir.
Sesini yükseltmek ve bağırarak öfkeyi ifade etmek, açık saldırganlığın başka bir şeklidir. Ebeveyn arızaları, çocukta bir aşağılık kompleksinin gelişmesine katkıda bulunur. Ek olarak, daha sonra büyüklerinden korkmayı kaybeder, çığlık atmaya alıştıkça onlara tepki vermeyi bırakır.
Daha sadık ceza türleri
Hareket özgürlüğü üzerindeki kısıtlamalar, ebeveynlerin çocuklarını nasıl cezalandırdığının en yaygın örneklerinden biridir. Ceza olarak, birçok çocuk bir "köşeye" konur, bir odaya kilitlenir ve yürümesi yasaklanır. Çocuk bundan rahatsız olur, çaresiz hisseder. Bir yetişkine olan bağımlılığı hem olumlu hem de olumsuz bir rol oynayabilir: ya sorgusuz sualsiz itaat edecek ya da protesto edecektir.
Bir çocuğu görmezden gelmek, diğer yöntemlerden daha etkili olabilir. Böyle bir durumdaki çocuklar kendilerini terk edilmiş hissederler, güvenlik duygusunu kaybederler. Bu tür bir cezanın uygulanmasında, izolasyonun çocuğun kendisinden iğrenmesinden değil, sadece onun eylemindeki öfkeden kaynaklandığını göstermek önemlidir. Sadece bu durumda eğitim süreci başarılı olacaktır.
Maddi çıkarlara dayalı cezalar çok uzun zaman önce uygulamanın bir parçası haline geldi. Çocuğu tatlılardan veya harçlıklardan mahrum ederek sonuçlara ulaşabilirsiniz. Ancak bu tür ebeveyn cezasını kötüye kullanmayın, aksi takdirde yetişkinlerin egemenliği zararlı olacaktır.
Mantığa dayalı cezalar
Çocuk, azarlandığı şeyi yapmaya devam etmemek için sebep-sonuç ilişkisini anlamalıdır. Bu nedenle cezanızın mantığını göstermeniz önemlidir.
Örneğin, çocuklara eylemlerinin anlamını aktarmanın bu yollarından biri suçluluk duygularını harekete geçirmektir. Çocuğa fiilin sonuçlarını anlatan belirli bir örnekle başlatılması gerekir. Duygusal bir tanımla aşırıya kaçmamak ve çocuğun kişiliğini rahatsız etmemek, anne ve babasına ve kendisine karşı olumsuz bir tutum oluşturmamak için önemlidir.
Uzmanlara göre en iyi ceza türü açıklamadır. Eylemin arkasındaki mantık, eylemin sonuçlarına duyarlılık oluşturur, bu da bebeği ahlaki olarak geliştirir.
