Birçok ebeveyn, bir çocuğun geceleri çığlık attığı bir durumla karşı karşıyadır. Çoğu zaman, bu davranış, geçmiş günün olaylarına bu şekilde tepki veren, artan uyarılabilirliği olan çocukların özelliğidir. Ağlamaya gözyaşları eşlik edebilir ve bu davranışın birkaç nedeni olabilir.
Erken yaşta çocuklar, kendilerini özellikle endişelendiren şeyleri kelimelerle açıklayamazlar. Bu nedenle çığlık atmak ebeveynlerle bir iletişim şeklidir. Böylece çocuk aç, rahatsız veya acı içinde olduğunu iletebilir. Rahatsız edici faktörler olmadan çığlık olmaz. Yaşlandıkça çocuk geceleri huzursuz rüyalar görmeye başladığı için çığlık atar. Hassas bir ruhu olan hassas çocuklar buna daha duyarlıdır. Gün içinde alınan yeni bilgilerin bolluğu ve şiddetli hayal gücü genellikle kabuslara yol açar. Çoğu okul öncesi ve ilkokul çocuğu bundan geçer, bu yüzden bu davranış normaldir. Kabuslar, serebral korteksin normalden daha uzun süre gevşemesine neden olan aşırı uyarılma ile ilişkilidir. Çocuğun uykunun derin fazından hafif faza geçiş anında çığlık attığına inanılmaktadır, çünkü bu anda serebral kortekste aşırı yorgunluk nedeniyle heyecan, gevşeme ile aynı anda meydana gelir. Ve bu çelişki kabuslara neden oluyor. Ancak bilim bunların nedenini henüz tam olarak açıklayamadı. Bazen bir çocuk uyanmadan çığlık atıyor. Bu durumda anne baba onu uyandırmamalı, ağlama başladığı gibi aniden geçecektir. Bebeğin korunduğunu hissetmesi için ona sarılmak ve onu sakinleştirmek yeterlidir. Çoğu durumda, ertesi gün çocuklar ne olduğunu hiç hatırlamazlar. Bu tür çığlıkların tamamen önlenmesi olası değildir, ancak en aza indirilebilir. Bunun için yatmadan önceki zamanın mümkün olduğunca sakin, aktif oyunlar ve agresif programlar izlemeden geçmesi gerekir. Çocukların fantezileri çok zengin olduğu için zararsız bir peri masalını bile kabusa çevirebilir. Bu nedenle, akşam okumak için kitap seçimine de sorumlu bir şekilde yaklaşılmalıdır.
