Modern dünyada, giderek daha saldırgan çocuklar oluyor. Bunun nedeni toplumun gittiği yöndür: agresif reklamlar, ilgili filmler ve hatta agresif oyuncaklar. Bütün bunlar çocuğu olumsuz etkiler.
Modern dünyada, giderek daha saldırgan çocuklar oluyor. Bunun nedeni toplumun gittiği yöndür: agresif reklamlar, ilgili filmler ve hatta agresif oyuncaklar. Bütün bunlar çocuğu olumsuz etkiler.
Ana sebepler
Ne yazık ki, çocuklarda benzer sorunları olan ebeveynler çok nadiren uzmanlara yöneliyor. Bu tür tuhaflıklar çoğu zaman yanlarına gider ve bunun için çeşitli mazeretler vardır: ebeveynler yaşa atıfta bulunur ve hatta çocuklarına acımaya çalışır. En kötüsü, çocuklarında bu tür sapmaları görünce, zalim dünyaya atıfta bulunarak bunu norm olarak kabul etmeleri ve bu değişiklikleri haklı çıkarmalarıdır.
Saldırganlık, çocuğun yaşıtlarıyla etkileşime girmesini ve psikolojik olarak gelişmesini engelleyen sebeptir. Kendini gerçekleştirmesine müdahale eder ve hala güçlü olmayan ruhu yiyip bitirir.
Psikoloji üzerine bir ders kitabı alırsak, herhangi bir duygusal durumun kendi nesnel nedenleri olduğunu söyler. Aynı şey saldırganlık için de geçerlidir. Bu ikincil bir durumdur. Bu, çocuğun ruhunda iyi olmadığının bir işaretidir. Sebepler çok farklı olabilir: yetişkinlerin davranışlarını kopyalamak, film kahramanlarını taklit etmek, yalnızlık veya çaresizlik hissi. Çocuk, durumu nedeniyle yukarıda belirtilen sorunlarla başa çıkabileceğine inanıyor, bu nedenle mantıksız bir saldırganlık yok.
Saldırganlık psikiyatrik hastalıkla sınırlanabilir. Bu tür çocuklar, sevdiklerine bile karşı duyarsızlık ile karakterizedir. Merhamet kapasitelerini kaybederler. Bir sonraki aşama zulümdür. Bir kişi saldırganlık gösterdikten sonra ne yaptığını anlar ve tövbe edebilirse, zalim olan kasıtlı olarak sadece zihinsel bir yara değil, aynı zamanda fiziksel acı da verir.
Çocuğunuzun ruh halinin farkında olmak ve saldırganlıktan zalimliğe geçiş anına izin vermemek önemlidir. Bu onun davranışında görülecektir. Örneğin, yaptığı şey için bir damla sempati duymadan resmen özür dileyebilir. Eylemleri içinde herhangi bir duyguya neden olmaz ve daha da kötüsü - mutludur. Tabii ki, ebeveynlerin buna bir son vermesi gerekiyor. Kendileri baş edemezlerse, bir uzmana dönün, aksi takdirde yetişkinlikteki bu tür sorunlar iyi bir şeye yol açmaz.
Anne baba nasıl davranmalı? Saldırganlık anında, yapabilecekleri tek şey, yavruları sakinleştirmeye yönelik fiziksel bir etkidir. Bir çocuğun daha az saldırganlık göstermesi için, bir kişinin saldırganlık bölgesindeyken neler yaşadığını hissetmeyi öğrenmesi gerekir. Çocuğun adımlarını tahmin etmesine ve yaptıklarını kendisiyle karşılaştırmasına izin verin. Ve her şey kötü başlamadıysa, hatasını anlar. Okul öncesi çağda hayvanlara, acı çeken insanlara vb. sempati duymak çok faydalı olacaktır. Eylemlerinizle bir örnek oluşturmanız önemlidir.
Saldırganlık kızgınlıkla ilişkiliyse, onu mümkün olduğunca az azarlamanız gerekir. Saldırganlığını ondan daha iyi çıkarabilmesi için ona bir oyuncak verin. Duygularını ifade etmeyi öğrenmesine izin verin. Bu, duyguların farkında olmaya ve saldırganlıklarının nedenini görmeye yardımcı olur, bu da onunla başa çıkmanın daha kolay olacağı anlamına gelir.
Takımda (okulda veya anaokulunda) bu tür kişiler varsa, çocuklarınızın onlarla iletişim kurmasını yasaklayın. İlk olarak, saldırganlık bulaşıcıdır. İkincisi, böyle bir çocuk er ya da geç onunla neden arkadaş olmadığını anlayacaktır ve durum kesinlikle değişecektir.
savaşmanın yolu
Saldırganlıkla mücadele etmenin bir yolu oyun oynamaktır. Bugün anne babaların dikkatli olması gerekiyor. Mağazaların raflarında, bir yetişkinin bile korkabileceği birçok agresif oyun ve oyuncak var. Ama yüzyıllardır denenmiş, iyilik aşılamaya ve küçük bir kişilik geliştirmeye muktedir olanlar var. Bunlar ahşap oyuncaklar. Modern ebeveynler artık böyle bir şeyin var olduğunu hayal bile etmiyor. Çoğu zaman, yeri kitaplıkta olan hediyelik eşyalar olarak adlandırılırlar.
Tahtadan agresif bir şey yapmak imkansızdır. Bu oyuncaklarla vakit geçiren çocuklar, şefkat ve merhamete daha yatkındırlar. Böyle eski bir oyun "Pire" var. Devrim öncesi Rusya'da doğdu ve haklı olarak unutulmadı. Çocuğun gözünün, el becerisinin, azim ve kazanma arzusunun gelişimine katkıda bulunur.
Kim çocukken tahta bir top çevirmedi? Şimdi böyle bir oyuncak bir kuruşa mal oluyor ve az yer kaplıyor. Asya'da doğdu ve iki bin yaşın üzerinde. On dokuzuncu yüzyılın sonunda Rusya'da ortaya çıktı. Ve onunla kaç manipülasyon yapılabilir! Ayrıca el kaslarını geliştirir. Şimdi oyunun bir modifikasyonu var - tahtada bir top. Çocuktan azim ve sabır gerektirir. Zamanla, kaygı belirtilerini azaltabilir. Zirveyi "ev" içine sürmek için sabırlı olmanız gerekir ve herkes bunu yapamaz.
Ne istersen söyle, ama tahta bir oyuncak bize atalarımızdan gelen harika bir icat ve bu korunmalı. Bir çocuğa öğretirseniz, ona sadece neşe getirecek ve yetişkinlere ilham verecektir.
