Herkesin genel bir çocukluk fikri vardır. Sonuçta, bir zamanlar çocuk olmayacak yetişkin yoktur. Bununla birlikte, ebeveyn olma zamanı geldiğinde, müstakbel anne ve babalar ya çocukluklarından kesin sonuçlar çıkarırlar ya da genellikle kendilerini düşünmekten korkarlar ve yalnızca profesyonel öğretmenlerin tavsiyelerine güvenirler. Ve kendinden emin hissetmek için, çocukluğun ne olduğu ve bir insanın bu yaşam döneminde hangi görevleri çözdüğü sorusunun cevabını bilmeniz gerekir.
Talimatlar
Aşama 1
Çoğu ülkede çocukluk, doğumdan 18 yaşına kadar olan dönem olarak kabul edilir. Çocukluk psikolojik bir kavramdır, çünkü bazı insanların biyolojik olgunluğu 13-14 yaşları kadar erken gelebilir. Bu dönemde, toplumun gelecekteki üyesi, içinde tam teşekküllü bir yaşam için hazırlanıyor. Bu zamanda, duygusal alanın ve zekanın gelişiminin yanı sıra toplumda var olan yapılarla uyumlu bir şekilde etkileşim kurma yeteneğinin temeli atılır. Zaman periyotlarının sınırları bulanık ve çok bireyseldir, bazıları psikolojik olarak ancak 28-30 yaşına kadar olgunlaşır. Ancak bu uç noktaya aittir, tüm çocukların karakteristik ortalama istatistiksel normları ve krizleri vardır.
Adım 2
Bir yıla kadar, çocuk dünyanın temel kavramlarını ve dünyaya güven veya güvensizliğe karşı çok önemli bir tutum alır. Bu nedenle, mesleki faaliyetinin önemine rağmen, annenin bir yıla kadar çocuğa yakın olması gerekir. Bir kadın duygusal olarak sağlıklı ve entelektüel olarak dünyaya açık bir çocuğa sahip olmak istiyorsa, bebeğine en az bir yıl bağışta bulunması gerekir.
Aşama 3
Bir ila üç yıl arasında, bir çocuk ilk pratik becerilerini oluşturur, bu sadece kendine hizmet etme yeteneği değildir. Bu yaştaki bazı çocuklar etraflarındaki ruh halini etkileyebilir, bazıları hassas manuel hareketlerde daha yeteneklidir, diğerleri nasıl ilişki kuracağını bilir ve yine de diğerleri tasarımcıyla mükemmel bir iş çıkarır. Yetenekler farklıdır, ancak bu yaşta bir insan yaşam ortamını oluşturmayı, acil sorunları çözmeyi öğrenir. Bu aşamada yetenekler alanından yeterli bilgi yoksa, sonraki aşamalarda bir kişi günlük görevleri (özellikle kişilik tipi için) çözemediğini hissedecektir.
4. Adım
Üç yaşındayken çocuk aniden kaprisli hale gelir, onu sakinleştirmek ve ne istediğini anlamak zordur. Gerçek şu ki, kendisi henüz neye ihtiyacı olduğunu anlamıyor. Ve hangi bilgilerin ruhunu harekete geçirdiğini ampirik olarak bulmaya çalışıyor. Birinin canlı duygulara ihtiyacı var, birinin net formülasyonlara ve talimatlara ihtiyacı var. Bazıları yeni fırsatlara ve bilmecelere ihtiyaç duyar, diğerleri - ilginç olaylar, psikotipe bağlıdır. Bu yaşta, çocuğun motivasyonu atılır, bu nedenle kaprislere katlanılmalı ve yasaklamaya çalışılmamalıdır. Yasakların sonuçları çok üzücü - hiçbir şey istemeyen ve hiçbir şey onun için ilginç olmayan bir insan oluşuyor.
Adım 5
13-14 yaşlarında bir sonraki ciddi sınav geliyor - sosyalleşme krizi. Bir kişi aniden, gereksinimlerinin karşılanması gereken çevreleyen dünyanın da olduğunu fark eder. Bundan önce, çocuk kendi dünyasında kişisel çıkarlarıyla yaşar. Küçük çocuklar zalim değildir - kendilerini toplumun gözünden görmezler. Ve 13-14 yaşlarında genç bir adam “gözlerini açar” ve toplumdan kaçamayacağını anlamaya başlar. Ebeveyn, onun için toplumda kabul edilen kuralların hoşgörülü ve incelikli bir akıl hocası haline gelmelidir. Çocuklar genellikle ebeveynlerine güvenmezler ve dışarıdan danışman ararlar. Bu nedenle, büyüyen çocuk için ana otorite olmak için çaba göstermeye değer.
