Kulağa ne kadar tuhaf gelse de, özgürlüğün tezahürü arzuları büyük ölçüde sınırlarken, bastırılması bu arzuları kışkırtır. Ve bu varsayım hayatın birçok alanını ilgilendiriyor: ilişkiler, tüketim, politika.
Bir çocuğun yaşamının ilk yıllarından itibaren, ebeveynler basit bir gerçeği öğrenirler: Bir şey yasaklanırsa, çocuk tam olarak bunu ister ve yasaklamadan öncekinden çok daha güçlüdür. Bu insanın doğasıdır ve yaşla birlikte hiç değişmez. Birisi özgürlüğünü kısıtladığı anda, bu hemen olumsuz algılanır, anlaşmazlığa ve hatta isyana kadar varır. Ayrıca, yasak olana sahip olma arzusu önemli ölçüde artar. Ancak kişinin yalnızca yasak bir şeye izin vermesi, onu kullanmak için tam bir özgürlük sağlaması gerekir, çünkü bu arzu çoğu zaman bir yerde kaybolur - kayıtsızlığı tamamlamak için.
yasak meyve tatlıdır
Bu fenomen yaşamın çeşitli alanlarında gözlemlenebilir. Politikacılar vatandaşların özgürlüklerini kısıtlayabilir, onlara katı yasalar dayatabilir, bu da kitlesel gözetim, ihbar ve cezalara yol açabilir. Bu eylemlerde, ülkenin liderliği kendi kurallarını geliştirme, vatandaşların özgür düşünmesini yasaklama ve onları kendi isteklerine tabi kılma arzusunu gösterir. Ancak güç yasasının döngüsü ne kadar sıkılırsa, insanlar o kadar az özgürlüğe sahipse, bu özgürlüğe sahip olma istekleri de o kadar büyük olur. Sonuç olarak, çatışma bir devrim ölçeğine ulaşabilir. Evlilikteki insanların ilişkilerinde başka örnekler görülebilir: Kıskanç bir eş, hayat arkadaşının özgürlüğünü ne kadar kısıtlamaya çalışsa, onu evden çıkarmama ve skandallar atmasa da, tüm bunlar sadece direnişe ve ayrılmaya yol açacaktır..
Sınırlayıcı arzu
Öte yandan, bir kişi kendini özgür hissettiğinde makul sınırları aşma arzusu ortaya çıkmaz. Birey özgürlüğüne kavuştuğu anda arzularını sınırlar. Arzu konusunu düşünmeyi bırakır, çünkü onu her an mücadele etmeden ve engellemeden elde edebilir. Vakaların büyük çoğunluğunda, ortaya çıkan özgürlük, bazı eylemlere yönelik arzuyu en aza indirir. Sanki Sovyet döneminin mağazalarındaki yiyecek kıtlığının yerini günümüzün çok sayıda süpermarketi alıyor. İlk başta, gözler hala doluyor ve her şeyden biraz tatma arzusu güçlü, ama sonra bağımlılık ve mesafeli sakinlik devreye giriyor: seçim özgürlüğü, bu seçimi yapma isteksizliğine yol açıyor.
Bu gibi durumlarda, bir kişi özgürlüğün çerçevesini anlamaya ve seçme fırsatından mahrum kalmamak için onlara değer vermeye başlar. Kendini kısıtlama, arzuyu sınırlamanın en sadık yoludur; bu, yalnızca özgürlük sağlar, ancak dışsal yasalar veya kurallar sağlamaz. Bazı ülkelerin demokratik sisteminin vatandaşlarına "aşırı özgürlük" tanıması boşuna değildir - yani, eylemler alışılmış olandan biraz daha özgürdür, böylece vatandaşlar bu alandaki ihlalleri düşünmezler bile.
