Çocukluk kıskançlığı, mümkün olan her şekilde ebeveynlerin dikkatini çekmek için bir mücadeledir. İtaatsizlik, kaprisler, kavgalar, kişinin kendi "mutsuzluğunun" gösterilmesi kullanılır - birçok seçenek vardır. Böyle bir durumda, birçok ebeveyn kaybolur ve nasıl davranacağını bilemez.
Çocukluk kıskançlığı, ailede başka bir çocuğun ortaya çıkmasından kaynaklanabilir. Küçük bir erkek veya kız kardeşin doğumu, bir ailenin hayatında yeni bir aşamadır. İlk başta, büyük çocuk bebeği yeni bir oyuncak olarak algılar, bu da düşünmeye ve dokunmaya meraklıdır. Ama yakında ilk doğan, bebeğin sonsuza dek kendi topraklarına yerleştiğini anlayacak. Artık onunla oyuncaklarınızı, yaşam alanınızı ve en önemlisi anne ve babanızın sevgisini ve ilgisini paylaşmanız gerekiyor.
Çocuklarda yaş farkı ne kadar küçükse kıskançlık o kadar çok kendini gösterecektir. Bazı çocuklar bebeğe karşı saldırganlık gösterirler, ancak daha sıklıkla bunu kendilerine haksız bir şekilde yapan ebeveynlere kızarlar.
Kıskançlık saldırılarını önlemek veya en aza indirmek için, daha büyük çocuğu bebeğin görünümüne önceden hazırlamak gerekir. Onunla konuşun, bebek doğduktan sonra da onu çok seveceğinizi açıklayın. Büyük çocuğun alıştığı, zaten yerleşik aile geleneklerini korumaya çalışın: hafta sonları aile yürüyüşleri, geziler, masallar.
Yenidoğanın bakımına en büyükleri dahil edin. Bebeğinizi yıkarken, bir havlu getirip tutabilir veya bebeğin ellerini köpürtmesine yardımcı olabilir. Hep birlikte yürüyüşe çıkıyoruz, çocuğun dikkatli rehberliğiniz altında bebek arabasını bebekle birlikte taşımasına izin verin.
Küçük erkek veya kız kardeşinize sizinle birlikte bakmak, çocuk aile içinde terk edilmiş ve gereksiz hissetmeyecektir. Bebeğinize bakmakla ne kadar meşgul olursanız olun, ilk doğanınızla iletişim kurmak için zaman ayırdığınızdan emin olun: onunla oynayın, resim çizin veya sadece sohbet edin.
Bebeğiniz büyüdükçe, çocukları asla birbirleriyle karşılaştırmamayı bir kural haline getirin. Bu, çocuklar arasında kıskançlık ve rekabeti kışkırtmanın doğrudan bir yoludur. Mümkün olan her şekilde, birbirini sevmesi ve ilgilenmesi gereken en yakın ve en yakın insanlar olan tek bir aile olduğunuz fikrini vurgulayın ve geliştirin.
Çocuklar genellikle bir ebeveyni kıskanırlar. Örneğin, akşam eve geldiğinde, bebek ağlamaya ve agresif bir ağlamaya başladığında baba anneye sarılmalı ve öpmelidir: "Annem!" Bu genellikle babanın çok çalıştığı ve nadiren evde olduğu ailelerde olur. Böyle bir durumda, bebeğe annenin onu ve babasını eşit derecede sevdiğini ve babanın çocukla daha fazla zaman geçirmeye çalışması gerektiğini açıklamanız gerekir. Çocuğun anlaması gereken en önemli şey: siz bir ailesiniz ve babanız hepinizi çok seviyor ve annemi hiçbir şekilde almayacak.
Çocuklarda ebeveyn sevgisine olan güveni korumak önemlidir. Ailenize uyan kendi yolunuzu bulun ve tüm çocukluk korkularını ve şüphelerini geliştirin!
