Yaş krizi yetişkinlerle sınırlı değildir. Aynı zamanda insan gelişiminin çocukluk döneminin karakteristiğidir.
Böylece, mutluluğun aileye çığlık atan bir yürümeye başlayan çocuk şeklinde gelmesinden bu yana üç yıl geçti. Bu süre zarfında ilk kez kaç tane oldu: ilk diş, ilk kelime, ilk harf. Meme uçları ve bebek bezleri geride kaldı, ileride kocaman bir hayat. Ve şimdi, bebeğin bağımsız bir hayata hazırlanmaya başladığı, karakterini gösterdiği, arzularını savunmada inatçı olduğu, genellikle kendi görüşüne sahip olduğunu gösterdiğini iddia ettiği yaş geldi (2, 5-3 yıl). (yetişkinlerin görüşüne doğrudan zıt olan hiçbir şey yoktur). Bu, küçük bir kişinin kişiliğinin bir tezahürüdür.
Çocuğun bireyselliğinin olumsuz tezahürünü durdurmak için çocuğun psikolojisini ve ihtiyaçlarını bilmek gerekir. Üç yıl, bebeğin akranlarıyla iletişime ihtiyaç duyduğu yaştır. Bu nedenle çocukların erken gelişim kulüplerine, anaokuluna yapılacak bir ziyaret tam da bunun yolu olacaktır. Çocuğun gözyaşlarına ve kaprislerine çok duygusal tepki vermenize gerek yok. Belki bu sadece itaatsizliktir, belki de çocuk istediğini aldığında bitmeyen bir krizdir. Kriz, davranışındaki bir değişikliktir ve hemen ortadan kalkmaz.
Durumu kontrol altında tutmak için aşırı uçlara gitmemek gerekir: her şeye izin verin veya her şeyi yasaklayın. Ancak anlar vardır ve bir çocuk yetişkinlere itaatsizlik edemediğinde onlar hakkında bilgi sahibi olmalıdır: örneğin, yoldan geçerken bir yetişkinle el ele tutuşmalı, çöp atmamalı, insanlara kaba davranmalıdır. Öte yandan, örneğin karda uzanmak gibi uygun olduğunda şakalar yapmanıza izin verilebilir.
- Yetiştirmenin önemli bir kuralı şudur: "hayır" kelimesi mantıklı olmalıdır ("Sobaya dokunmamalısınız: yanabilirsiniz").
- Zamanın test ettiği önemli eğitim anlarından biri masal terapisidir. Sonuçta, her peri masalında iyi ve kötü vardır. Masal okumak, kahramanların eylemlerini tartışmayı, değerlendirmeyi mümkün kılar.
- 3 yaşındaki bir çocuğa, istediği yerde bağımsızlığını gösterme fırsatı verilmelidir: ceket giy, ayakkabı giy, çanta taşımaya yardım et, gözlük gönder. Ana şey, bunun için onu övmeyi unutmamaktır.
- Yetişkinlerin sadece seslerini çocuğa yükseltmemeyi öğrenmeleri gerekir. Bazen oldukça zordur, ancak sonuçta onlar yetişkindir, böylece gençler örneklerinden öğrenebilirler. Çocuğun ağlamasına cevaben, anlaşıldığını söylemeli, bir uzlaşma bulmaya çalışmalı veya başka tür bir eylemle dikkatini çekmelidir.
- Sonunda, profesyonel bir psikolog, ebeveynlerin çocuğu etkilemesine yardımcı olabilir. Doğru tavsiye, bebeğin davranışını düzenleyebilecek ve ebeveynlerin eylemlerini çocukla iletişimlerinin karşılıklı olarak hoş olması için ayarlayabilecektir.
