Dünkü nazik ve itaatkar bebeğiniz küçük bir canavara benziyor muydu? Kaprisler, inatçılık ve gerçek öfke nöbetleri, üç yaşındaki çocukların ebeveynleri tarafından iyi bilinir. Kimseye zarar vermemek için nasıl doğru davranılır?
2,5 ila 3,5 yaşlarında olan çocuk, kendisi ve tüm ailesiyle birlikte bir kriz yaşıyor. Çocuk zaten yerleşik kuralları ve prosedürleri aşmıştır. Değişim talep ediyor. Bu krizin sonucu, isteğe bağlı niteliklerin ve bağımsızlığın gelişimi olan perestroika'dır. Ancak ebeveynler en çok semptomlar hakkında endişeleniyor: söylediklerini yapma isteksizliği, yemek yemeyi reddetme, uyuma, oyun oynama, gözyaşları, çığlıklar, öfke nöbetleri.
Unutmayın, kötü davranış ve gözyaşı kendi kendine olmaz. Bir çocuk yaramazsa, bunun her zaman bir nedeni vardır. Size problemlerini ve arzularını yetişkin bir dilde aktaramaz ve bildiği şekilde yapar. Belki bebeğiniz dikkatinizi çekmiyor ya da ailede onun hissettiği sorunlar var.
Tüm aile üyelerinin aynı ebeveynlik ilkelerine bağlı kalması çok önemlidir. Büyükanne ve büyükbabanız ve dadılarınızla nelere izin verip neleri yasaklayacağınız konusunda anlaşın. Onlara oybirliğinizin önemini aktarmaya çalışın. Aksi takdirde çocuğun kafası karışacak ve bu onun davranışını etkileyecektir.
Psikologlar uzun zamandır fiziksel cezayı reddettiler. Bu davranış çocuğu küçük düşürür, saldırganlaştırır. Diğer yöntemleri deneyin. Çoğu zaman, ilgisizliğiniz, dikkat eksikliğiniz çok hızlı çalışır. Örneğin, bir mağazadaki bir çocuk, ona almayacağınız bir tür oyuncak istediği için durup çığlık atıyor. Önce kararınız hakkında sakin bir sesle konuşun, nedenini açıklayın. Çocuk “eğlenmeye” devam ederse, sakinleştiğinde onunla konuşmasını ve ağlaması kesilene kadar ona dikkat etmeyi bırakmasını söyleyin. Göreceksin, çok çabuk sıkılacak. Çocuğu değil, eylemlerini yargılayın. "Kötüsün" deme, "Kötü davrandın" de.
Alışveriş öfke nöbetleri güçlü noktanızsa, çocuğunuzu mağazaya götürmeyin. Evde birisine bırakın veya bir aile üyenizin alışverişe gitmesini sağlayın. Elbette herkesin böyle bir fırsatı yok ama varsa onu kullan.
Çocuk bağımsızlık istiyor. Ona her şeyi yasaklarsan, büyümez. Bebeğinize sağlığı için tehlike oluşturmayan her şeyde hareket özgürlüğü verin. Kendini mi yemek istiyor? Afiyet olsun! Kendin giyinmek ister misin? Rica ederim! Salata kesmek ister misin? Ona plastik bir bıçak verin - kazımasına izin verin.
Giyinme üç yaşındakiler için ayrı bir konudur. Anaokuluna geç kalmamak için önceden hazırlanmaya başlayın. Son anda çocuktan anında hazır olmanın mucizelerini beklemeye gerek yok. En az 30 dakikaya ihtiyacı var. “İstemiyorum, yapmayacağım”dan kaçınmak için, aralarından seçim yapabileceğiniz birkaç eşleşen elbise (pantolon, gömlek) önerin. Bu, bağımsız karar verme yanılsamasını yaratacaktır.
Her şeyde seçim yapmaya çalışın. Hangi oyuncaklarla oynanır, akşam yemeğinde ne yenir, yürüyüşe nereye gidilir… Ceza almada bile seçim. Bir alternatife sahip olmak çocuğunuza karar vermeyi öğretecek ve size zaman ve güçlük kazandıracaktır.
Çocuğu zamanında yatırmak için günlük rutini gözlemleyin, yatmaya önceden hazırlanın. Televizyonu kapatın, ışıkları kısın, gününüz hakkında konuşun, kitap okuyun. Bu, bebeğinizi yavaş yavaş uykuya hazırlayacaktır.
Sabırlı olun ve çocuğunuzun bu zor dönemi atlamasına yardımcı olun. Ana şey sakinlik. Şiddetli tepki eksikliği bu aşamada sizin için en değerli şeydir. Ne kadar gergin olursanız, bebek o kadar kaprisli olacak ve tekrar okuyacaktır.
