Ebeveynin görevi öncelikle çocuğa öfkesini sosyal olarak kabul edilebilir şekillerde ifade etmeyi öğretmektir. Başlamak için, çocuğunuzun duygularının farkında olmasına ve sözlü olarak ifade etmesine yardımcı olun. Örneğin, "Artık annene çok kızgınsın", "Babanın telefonunu senden almasına çok üzüldün." Çocuğa sadece öfkeyi ifade etmede değil, aynı zamanda diğer duygularını belirlemede de bu şekilde yardım etmek güzel olurdu: şaşkınlık, korku, sevinç, tiksinme. Anlaşılabilir duyguları kontrol etmek daha kolaydır.
Anne baba örneği önemli bir rol oynar. Ebeveynler öfkeyle bir şeyler fırlatır, çığlık atar ve bulaşıkları kırarsa, çocuğu aynı davranıştan dolayı cezalandırmak aptalcadır. O sadece bir anne ya da baba gibi olmaya çalışır, çünkü küçük bir çocuğun gözünde ebeveynler, tüm dünyanın mükemmelliği ve somutlaşmış halidir. Kızgın olsanız bile, çocuğun önünde “doğru” davranışı gösterin. "Şu anda çok kızgınım çünkü vazomu kırdın" gibi bir şey söyle. Çocuğa kızmaya da hakkınız var. Soru, öfkenizi nasıl tezahür ettirdiğinizdir.
Bebeğe bozuk para vermemeli ve onu fiziksel olarak cezalandırmamalısınız. Eğer ona vurabiliyorsan, neden anneme ya da küçük kız kardeşe vuramıyorsun? Ve en yakın ve en yakın insanların bile incittiği güvenli bir dünya nasıl olabilir?
Çocuğunuza öfkeyi ifade etmenin farklı yollarını öğretin. Bir şeyden memnun olmadığında ayaklarını yere vuran ve hırlayan "kızgın ayı" ile onunla oynayın. Öfkenizi birlikte körleştirmeye veya boyamaya çalışın. Bebek gerçekten sinirlendiğinde yastığı kırmayı veya kağıdı yırtmayı teklif edin. Ayrıca çocuk size kızgınsa, bir yastık savaşı düzenleyin veya birlikte kağıt kartopu oynayın. Bu, hem onun hem de sizin gerilimi azaltmanıza ve ilişkinize neşe getirmenize büyük ölçüde yardımcı olacaktır.
Ve son olarak kendinize bir soru sorun: çocuk mu? Çocuklar, ebeveynleri ve ailedeki çevre hakkında kendilerini iyi hissederler. Yetişkinlerin kendi içlerinde taşıdıkları o gerilimi, o tedirginliği farkında olmadan dışa vururlar. Bunun sadece sizin durumunuz olduğunu anlıyorsanız, aile içindeki dengeyi yeniden sağlamaya çalışın, kendinize iyi bakın, sakin olun, rahatlayın, lütfen kendinizi bir şeyle sevin. Mutlu ve sakin çocukların mutlu ve sakin ebeveynleri olduğunu unutmayın.
