Her ebeveyn, çocuklarının histerik bir çığlık attığı bir durum yaşadı. Çocuğun davranışı oldukça yetersiz olabilir. O kadar ileri gidebilir ki, bebek yere düşer veya başını duvara vurmaya başlar, ancak ağrı hissetmez. Bunun olmasını önlemek için, çocuğun duygusal patlaması yanmadan söndürülmelidir.
Her zamanki "hayır" kelimesi, çocuğun histeriye başladığı gerçeği için bir itici güç olarak hizmet edebilir. Ancak, bir kural olarak, bu uzun sürmez. Dengesiz bir psişeye sahip olan ve nörolojik bozuklukları olan çocuklar bu tür duygusal patlamalara eğilimlidir. Ve aniden çocuğunuzun bir histeriden sonra kusmaya veya nefes darlığına başladığını fark ederseniz, bu çocuğunuzu acilen bir nöroloğa göstermeniz gerektiğinin bir işaretidir.
Çocuklar deyim yerindeyse halk için çalışmayı severler, bu yüzden kalabalık yerlerde yollarını bulmaya çalışırlar. Ve ebeveynler pes ederse, çocuk bu yöntemi sistematik olarak kullanmaya başlar. Çocuğunuzun sinirlenmeye başladığını anlarsanız, dikkatini etrafta olup bitenlere dağıtın, bir kuşa veya geçen bir otobüse bakın. Bir öfke nöbeti olursa, bebeği rahatlatmayın, yine de işe yaramayacaktır. Kenara çekil ve ondan uzaklaş. Bu daha verimli bir yol olacaktır.
Çocuğunuzu, özellikle kalabalık bir yerde, öfke nöbetleri için cezalandırmayın. Sakinleştikten sonra onunla konuşun, bu davranışa neyin sebep olduğunu öğrenin. Onu çok sevdiğinizi ancak bu davranışın yanlış olduğunu açıklayın. Ve her zaman yerinizi alın. Bir şey yasaksa, sonuna kadar gidin.
Bu tür öfke nöbetlerinin en iyi önlenmesi, çocuğun yeterince uyuması, her zaman tok ve rahat giyinmesidir. Ama aynı zamanda, çocuğun ebeveynlerinin davranışlarına tepki olarak kötü davranması, eğer sürekli onu çekerlerse veya ailede kavgalar çıkarsa veya daha da kötüsü, ebeveynler olumsuzluklarını kendi bebeklerine atarlarsa.
