Çocuğun davranışı bazen dayanılmazdır. Ebeveynlerine, kasıtlı olarak onları kızdırıyor ve çığlık attırıyor gibi görünüyor. Bununla birlikte, bu davranış yalnızca çocukların gelişiminin özellikleri ile ilişkilidir. Ebeveynlerin her durumda sakin kalması gerekir ve bunu yapmanın birçok yolu vardır.
Talimatlar
Aşama 1
Çocuğa bağırmamak için bazen sadece derin bir nefes almak yeterlidir. Bir çocuk itaat etmez ve ebeveynlerinin ona söylediklerini yapmazsa, genellikle onu azarlama arzusu vardır. Bu noktada, gözlerinizi kapatmanız ve birkaç derin nefes almanız gerekir. Bu yöntem, kendinizi sakinleştirmenize, düşüncelerinizi toplamanıza ve sakince diğer eylemleri düşünmenize yardımcı olacaktır. Ancak bundan sonra çocuğunuzla iletişim kurmaya başlayabilirsiniz.
Adım 2
Ebeveynlerin çocuklarına bağırdığı yaygın bir durum, yanlış davranışların cezalandırılmasıdır. Ebeveynler genellikle, bir çocuk yanlış bir şey yaparsa cezalandırılması ve muhtemelen bağırılması gerektiğini düşünür. Ancak, durum hiç de öyle değil. Örneğin bir çocuk hata yaparsa, akranını dövüyorsa, ona bağırıp bunu yapmamasını söylemenin bir anlamı yoktur. Çocuğun sesinin bu gibi durumlarda yükselmesini engellemek için sakin bir şekilde sökmeye çalışmak gerekir. Tartışma konusu belirli bir eylem olmalıdır, ancak çocuğun kendisi olmamalıdır.
Aşama 3
Genellikle ebeveynler, çocuklarla iletişim kurarken hata yaparlar ve daha sonra çocuklara bağırırlar. Bu, ebeveynler çocukla kederli, yalvaran bir sesle konuşursa olur. Çocuklar nadiren bu tür konuşmaya tepki verirler. Yumuşak, sakin ama aynı zamanda sağlam bir sesle konuşmak gerekir. Çocuk kendisine söyleneni dinlemeye ve yapmaya zorlanacaktır. Bu iletişim iki sorunu çözer. İlk olarak, çocuk kendisine söyleneni daha iyi öğrenir. İkincisi, ebeveynler dinlendiklerini hissederler, çığlık atma ihtiyacı kendiliğinden ortadan kalkar.
4. Adım
Unutulmamalıdır ki, çocuklar yaşları gereği tüm duygularını doğru bir şekilde nasıl ifade edeceklerini bilemezler. Bu nedenle, bir şeye alışılmadık bir şekilde tepki verdiklerinde onlara bağırmak da anlamsızdır. Bunun yerine, onlara duygularını ve hislerini açıklamayı ve konuşmayı sabırla öğretmelisiniz.
Adım 5
Boş tehditler, ebeveynlerin çocuklarına seslerini yükseltmelerine de neden olur. Ebeveynler çocuğu itaatsizlik için onu köşeye sıkıştırmakla tehdit eder, ancak aynı zamanda tehditlerini yerine getirmezlerse, çocuğun davranışında hiçbir şey değişmez. Sonuç olarak, ebeveynler, öfkelerini kaybedip çığlık atmaya başlayana kadar, eylemlerinin kabul edilemezliğini onlara tekrar tekrar anlatmak zorunda kalıyorlar. Boş ceza tehditleri savurmamalı, sonuna kadar götürülmelidir.
6. Adım
Bir çocuğa bağırma arzusu varsa, kendinizi onun yerine koymanız gerekir. Çocuğun ayrıca benlik saygısı ve benlik saygısı vardır. Elbette, patronları sürekli onlara bağırırsa, ebeveynler bundan hoşlanmayacaktır. Çocukların duygularına da aynı şekilde davranmak gerekir, onları utandırmak ya da utandırmak gerekmez.
